مشاوره حقوقی الزام به تمکین: آنلاین و تلفنی ۲۴ ساعته [+رایگان]

برقراری پیوند زوجیت، یک سری تکالیفی را برای زن و شوهر به وجود می‌آورد. در واقع به محض این که عقد ازدواج جاری شد، زوجین مکلف به انجام وظایفی نسبت به یکدیگر هستند. هم مرد و هم زن باید به بهترین شکل ممکن نسبت به ادای تکالیف زوجیت، اقدام کنند. 

طبق قانون مدنی، ریاست خانواده بر عهده شوهر قرار دارد و از این حیث، دستوراتی که به همسر خود می‌دهد، باید بی کم و کاستی انجام شود. در مورد این که مرد، به عنوان رئیس خانواده محسوب می‌شود، دلایل مختلفی در این زمینه دخیل است که عمده‌ترین آن بحث پرداخت نفقه از طرف زوج است. 

با توجه به این که به لحاظ قانونی، شوهر باید مخارج زندگی اعضای خانواده را تامین کند و در اصطلاح حقوقی، پرداخت نفقه زن و فرزند، برای شوهر در نظر گرفته شده است، طبیعی است که به عنوان رئیس خانواده، دستوراتی را بدهد و زوجه از این دستورات تبعیت کند. 

انجام تکالیف مرتبط با روابط زوجیت که به عنوان تمکین نیز شناخته می‌شود، هم از طرف مرد و هم از طرف زن می‌باشد اما تمکین از طرف زوجه بیشتر مورد تاکید قانونگذار است. زمانی که بحث تمکین مطرح می‌شود، عموما به معنای تمکین از طرف زن است که زوجه باید نسبت به اجرای تکالیف زوجیت اقدامات لازم را انجام دهد. 

در صورتی که زن بدون آن که دلایل موجه داشته باشد، از تمکین در برابر شوهر، خودداری کند، از دریافت برخی از حقوق خود نظیر نفقه محروم خواهد شد. چنانچه زوجه نسبت به شوهر تمکین نداشته و این مسئله به صورت مداوم ادامه داشته باشد، زوج اقدام به طرح دعوا الزام به تمکین خواهد نمود. در این دعوا، شوهر به عنوان خواهان الزام به زن را به تمکین از مرجع قضایی تقاضا می‌کند. 

به بیان دیگر، زوج از همسر خود به دلیل عدم تمکین شکایت نموده و از طریق قانونی برای اجبار کردن زوجه به تمکین اقدام می‌کند. دعوا الزام به تمکین جزو دعاوی شناخته شده در امور خانواده محسوب می‌شود که به دلیل عدم اجرای وظایف زوجیت از طرف زن مطرح شده که شوهر به عنوان خواهان دعوا باید دلایل موجه را جهت اثبات عدم تمکین زن ارائه کند. 

قانونا زن باید در منزل شوهر سکونت داشته باشد و یا شغلی برخلاف شئونات اخلاقی را انتخاب نکند. در صورت انجام اینگونه رفتارها، مصداق بارز عدم تمکین محسوب شده و زوجه به این دلایل برای طرح شکایت الزام به تمکین زوجه اقدامات لازم را انجام می‌دهد. برای آشنایی بیشتر با دعوا الزام به تمکین و نحوه طرح این نوع دعوا و مسائل مرتبط با آن در ادامه مطلب با ما همراه باشید. 

تمکین و انواع آن

وظایفی که به واسطه عقد نکاح برای زوجین به وجود می‌آید و ملزم به انجام آن هستند، تحت عنوان تمکین شناخته می‌شوند. در واقع تمکین همان وظایف مشترک زوجین نسبت به یکدیگر است که از زمانی که صیغه محرمیت بین طرفین خوانده شده و به تبع آن عقد ازدواج و پیوند زوجیت بین طرفین ایجاد می‌شود، زن و شوهر مکلف به اجرای صحیح این تکالیف هستند. 

تمکین صرفا برای زن نیست و مرد نیز موظف است که تکالیف خود را در قبال همسر خود بدون کم و کاستی انجام دهد. اما در هر صورت، تمکین اغلب برای زنان تعریف شده است و تمکین از زوجه بیشتر موضوعیت دارد. 

انجام وظایف مرد در برابر زن مانند پرداخت نفقه، مهریه و مواردی از این قبیل، عموما به عنوان تمکین شناخته نمی‌شود و اجرای وظایف زوجیت از طرف زن به آن تمکین گفته می‌شود. حال با توجه به این که به طور عام منظور از تمکین، همان تمکین از جانب زوجه است، در این بخش قصد داریم به انواع تمکین بپردازیم. 

تمکین به دو بخش کلی تمکین عام و خاص تقسیم بندی می‌شود. در واقع یک سری از تکالیف که به طور عام برای زن در نظر گرفته شده است، به عنوان تمکین عام و تکالیف دیگر روابط زوجیت که به طور خاص، اجرای آن به زن داده شده است، شامل تمکین خاص است. در ادامه ابتدا به بررسی تمکین عام پرداخته و سپس تمکین خاص را مورد بررسی قرار می‌دهیم. 

تمکین عام

عقد ازدواج، تکالیف مشخصی را برای مرد و زن به وجود می‌آورد که با جاری شدن عقد، طرفین ملزم به انجام این وظایف هستند. بنابراین وظایفی که زن به واسطه عقد نکاح، نسبت به شوهر خود بر عهده دارد و به نوعی اموری که در زندگی مشترک باید انجام دهد را در اصطلاح به آن تمکین عام گفته می‌شود. 

در واقع تمکین عام همان تکالیفی که هر زنی در روابط زوجیت در قبال همسر خود بر عهده دارد، می‌باشد. اموری که به طور معمول بر اثر عقد ازدواج برای زن در نظر گرفته می‌شود، تمکین عام گفته می‌شود. تمکین عام شامل اموری مانند رفتار مناسب زن در برابر شوهر، آشپزی، سکونت داشتن زن در منزل شوهر، انتخاب شغل مناسب و مواردی از این قبیل می‌باشد. 

در قانون مدنی نیز به مواردی اشاره شده است که مصداق تمکین عام به شمار می‌رود. ماده 1105 قانون مدنی عنوان می‌کند که در روابط زوجیت ریاست خانواده از خصایص شوهر است. این ماده ناظر به تمکین عام است و صراحتا گفته شده است که شوهر، عهده دار ریاست خانواده بوده و در این صورت زن و فرزند باید از دستورات پدر تبعیت کنند. 

از آن جهت که شوهر، امور کلی خانواده را بر عهده دارد، هر دستوری که مطابق با موازین شرعی و قانونی باشد، باید از طرف سایر اعضای خانواده تبعیت شود. بنابراین اگر شوهر، خواسته ای از همسر خود دارد، در صورتی که چنین خواسته‌ای برخلاف موازین شرعی نباشد، زوجه مکلف به تمکین از شوهر در این شرایط است. 

البته این که شوهر، رئیس خانواده محسوب می‌شود، نمی‌تواند هر نوع دستوری را ارائه دهد و زوجه در قبال آن تمکین نماید. دستوری که شوهر می‌دهد، نباید برخلاف شرع و قانون بوده و خواسته وی اگر خلاف قانون و شئونات اخلاقی باشد، زن در هیچ شرایطی مکلف به انجام آن نخواهد بود. 

ماده 1114 قانون مدنی در این زمینه بیان می‌دارد که زن باید در منزلی که شوهر تعیین می‌کند، سکنی داشته باشد؛ مگر آن که اختیار تعیین منزل به زن داده باشد. این ماده نیز به بحث تمکین عام اشاره دارد و سکونت زن در منزل شوهر به عنوان یکی از موارد تمکین عام شناخته می‌شود. 

طبق ماده مزبور، زن مکلف است که در همان منزل شوهر سکونت کند و باید در این زمینه از شوهر خود نیز تمکین داشته باشد. تهیه مسکن بر اساس قانون و حتی عرف، وظیفه مرد است و زن در این زمینه تکلیفی ندارد. تهیه مسکن به عنوان یکی از موضوعات مرتبط با نفقه است که پرداخت نفقه نیز بر عهده شوهر می‌باشد. 

در هر صورت با توجه به این که تهیه مسکن از طرف شوهر انجام می‌شود، زن باید در منزل او سکونت نماید. در واقع زن نمی‌تواند از زندگی در منزلی که شوهر تعیین کرده است، خودداری نماید، مگر آن که در ضمن عقد شرط شده باشد که تعیین منزل از طرف خانم انجام شود. 

مرد بر اساس توان خود برای آن که زندگی مشترک بدون مشکل خاصی آغاز شود، مسکن تهیه می‌نماید، حال اگر بنا به دلایلی، زن قصد سکونت در آن منزل را نداشته باشد، نمی‌تواند از سکونت در منزل تهیه شده استنکاف کند. در این صورت شوهر می‌تواند علیه زن به دلیل عدم تمکین شکایت نماید. 

در پرونده های مطرح شده در دادگاه‌های خانواده، به وفور شاهد آن هستیم که شوهر اقدام به طرح دعوا الزام به تمکین نموده و در متن دادخواست عنوان شده است که زوجه قصد سکونت در منزل شوهر را ندارد. در واقع زوجه در دادگاه اعلام می‌کند که علاقه‌ای به زندگی کردن در منزل شوهر بنا به دلایلی را ندارد و تمایل دارد که شوهر منزل دیگری را که باب میل او باشد، تهیه کند. 

چنین دلایلی از طرف زن، مورد تایید دادگاه قرار نمی‌گیرد. در واقع قانون این تکلیف را به زن داده است که باید در منزل شوهر سکونت کنند و باید در این زمینه اقدام به تمکین عام کنند. تنها در صورتی زوجه می‌تواند در منزل شوهر سکونت نکند که در زمان عقد ازدواج، شرط شده باشد که حق تعیین منزل مشترک با زن باشد. در این شرایط زوجه الزامی برای تمکین نداشته و می‌تواند شخصا برای تعیین منزلی که مطابق با میل او باشد، اقدام نماید. 

جدای از این مسائل، حسن معاشرت زن نسبت به شوهر، از دیگر موارد شایع تمکین عام به شمار می‌رود که در دعاوی الزام به تمکین، عموما زوج به این موضوع اشاره می‌کند. در واقع شوهر این حق را دارد به دلیل آن که همسر او رفتار مناسب با او نداشته و به نوعی حسن معاشرت ندارد، برای شکایت عدم تمکین اقدام کرده و از طریق دادگاه، زوجه را ملزم به تغییر رفتار خود کند. 

تمکین خاص

علاوه بر تمکین عام، زوجه ملزم به تمکین خاص از شوهر نیز است. تمکین خاص برخلاف تمکین عام، در ارتباط با تکالیف عمومی زن در روابط زوجیت نیست و مستقیما اشاره به رابطه زناشویی دارد. به عبارت دیگر، تمکین خاص همان نزدیکی بین طرفین است و در صورتی که شوهر تقاضای داشتن رابطه جنسی می‌کند، زوجه باید در این زمینه تمکین کند. 

از لحاظ شرعی، زن باید خواسته مرد مبنی بر رابطه جنسی را برآورده کند و این موضوع تکلیفی برای زن در نظر گرفته می‌شود. در واقع زوجه موظف است که در برابر درخواست زوج در ارتباط با برقراری رابطه جنسی تمکین کند. البته تمکین در این شرایط منوط به عدم عذر شرعی از طرف مرد است. 

در واقع اگر مرد دارای بیماری جنسی باشد، زوجه می‌تواند از نزدیکی با وی خودداری کند؛ زیرا امکان انتقال بیماری جنسی در روابط زناشویی بسیار بالا است و از این حیث، به دلیل آن که بیم مبتلا شدن زوجه به بیماری در رابطه وجود دارد، می‌تواند از دستور زوج، تمکین به عمل نیاورد. 

بنابراین زوجه در صورتی ملزم به تمکین خاص از شوهر است که عذر شرعی در این شرایط وجود نداشته باشد. وجود عذر شرعی می‌تواند شرایطی را برای زوجه به وجود آورد که برای عدم تمکین اقدام کند. در واقع به دلیل آن که عدم تمکین زوجه، موجه و قانونی است، شوهر امکان طرح دعوا الزام به تمکین را نخواهد داشت و در صورت اقامه آن، دادگاه به درخواست وی ترتیب اثر نداده و درخواست او را رد خواهد کرد. 

الزام به تمکین از طرف خانم است یا آقا؟

همانطور که در بخش‌های قبلی به آن پرداختیم، در روابط زوجیت، زن و مرد نسبت به هم وظایف مشخصی را دارند که اگر تکالیف زوجیت به درستی اجرا نشود، امکان بروز مشکلات فراوان در رابطه زن و شوهری خواهیم بود. تمکین در مورد وظایف مشترک زوجین است و طبیعتا تمکین علاوه بر زوجه، در خصوص زوج نیز می‌باشد. 

در حالت کلی، به کار بردن اصطلاح تمکین برای شوهر چندان کارایی نداشته و زمانی که بحث تمکین و یا الزام به تمکین مطرح می‌شود، به تمکین از طرف زوجه ارتباط دارد. این مسائل به معنای عدم اجرای وظایف شوهر نسبت به زوجه نیست بلکه شوهر نیز در زندگی مشترک، یک سری تکالیفی دارد که باید آن‌ها را انجام دهد. 

در واقع می‌توان اینگونه بیان کرد که کاربرد اصطلاح تمکین، برای زوج کارایی زیادی نداشته و عموما برای خانم‌ها استفاده می‌شود. در قانون نیز تمکین را به زوجه ارتباط داده است اما این موضوع بدین معنا نیست که تمکین اختصاص به زوجه داشته باشد. 

یکی از موارد الزام به تمکین از طرف آقا، پرداخت نفقه است. طبق قانون، شوهر به دلیل آن که ریاست خانواده را عهده دار است، باید نفقه زن و فرزندان خود را بپردازد. البته بین نفقه زن و فرزندان تفاوت وجود دارد و شوهر برای پرداخت نفقه فرزند، باید تمکن مالی او ثابت شود اما در خصوص نفقه زوجه، این قضیه موضوعیت نداشته و در هر صورت، شوهر باید اقدام به پرداخت نفقه زن نماید. 

با توجه به این که زوج در مورد پرداخت نفقه ملزم به تمکین از خانم است، زوجه می‌تواند به دلیل عدم پرداخت نفقه از او شکایت کند. در این دعاوی، دیگر موضوع الزام به تمکین مطرح نیست و خواهان تحت عنوان مطالبه نفقه برای اقامه دعوا اقدام می‌کند. 

مشاوره حقوقی در مورد شرایط عدم تمکین از طرف زن

با توجه به اهمیت موضوع تمکین، در این زمینه مشاوره حقوقی به صورت تخصصی در رابطه با شرایط عدم تمکین از طرف زن ارائه می‌شود. برای خانم های متاهل همواره این سوال مطرح می‌شود که در چه شرایطی می‌توانند در برابر شوهر تمکین نداشته باشد که به تمامی این سوالات در مشاوره حقوقی پاسخ داده می‌شود. 

زوجه قانونا و شرعا مکلف به تمکین از شوهر و انجام دستورات او است. با توجه به این که قانون زن را ملزم به تمکین از شوهر نموده است، اما در شرایطی نیز زوجه می‌تواند از تمکین خودداری کند. در واقع مواردی در قانون عنوان شده است که زوجه به واسطه آن، این امکان را دارد که نسبت به شوهر عدم تمکین داشته باشد. 

مواردی زیر به عنوان شرایط مجاز عدم تمکین از طرف زن شناخته می‌شود: 

• وجود بیماری جنسی در مرد
• ضرر بدنی، جانی و شرافتی به زن در صورت زندگی با مرد در منزل مشترک
• اعطای حق تعیین منزل مشترک به زوجه
• مبتلا شدن زن به بیماری خاص
• عادت ماهیانه زن
• حق حبس زوجه

برای هر یک از موارد مزبور به صورت جداگانه مشاوره حقوقی ارائه می‌شود. در واقع هر یک از این موارد، باید از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گیرند و نیازمند برخورداری از مشاوره حقوقی است. در ادامه به مشاوره حقوقی موضوعات مرتبط با موارد قانون عدم تمکین از طرف زن می‌پردازیم. 

مشاوره حقوقی عدم تمکین به دلیل ابتلا شوهر به امراض جنسی

یکی از مواردی که زوجه به تبع آن امکان عدم تمکین را دارد، ابتلا شوهر به امراض جنسی است. بر اساس ماده 1127 قانون مدنی، هرگاه شوهر بعد از عقد مبتلا به یکی از امراض جنسی و مقاربتی گردد، زن حق دارد که از نزدیکی با او خودداری و امتناع نماید. این ماده در ارتباط با تمکین خاص زن از شوهر است و اشاره به این موضوع دارد که در صورت مبتلا شدن زوج به بیماری‌های جنسی، زوجه امکان عدم تمکین از او را دارد. 

بررسی‌های پزشکی نشان می‌دهد که در روابط جنسی، در صورتی که یکی از طرفین مبتلا به بیماری‌های مقاربتی شده باشند، احتمال سرایت این بیماری به طرف دیگر بسیار بالا است. از این حیث، اگر شوهر مبتلا به امراض جنسی شده و طرفین نیز از این موضوع مطلع باشند، اگر درخواست نزدیکی با همسر خود را داشته باشد، زوجه به لحاظ قانونی می‌تواند دستور او را اجرا نکند. 

با توجه به این که شوهر، عذر شرعی برای رابطه جنسی را دارد، امتناع زوجه از تمکین، قانونی شمرده شده و زوج نمی‌تواند به دلیل آن که همسر وی از تمکین خودداری کرده است، اقدام به طرح شکایت در این زمینه کند. در شرایطی که شوهر مبتلا به یکی از انواع بیماری‌های مقاربتی شده و از این مسئله نیز مطلع باشد، نباید از همسر خود تقاضا کند که با او نزدیکی نماید. 

ماده مزبور در ادامه بیان می‌کند که امتناع به علت ابتلا زوج به امراض جنسی و مقاربتی، مانع از حق نفقه نخواهد بود. در این شرایط که زوجه از تمکین امتناع کرده است، مانعی برای برخورداری از حق نفقه نیست؛ زیرا عدم تمکین قانونی بوده و پرداخت نفقه به زن امکان پذیر است. 

مشاوره حقوقی عدم تمکین سکونت در منزل شوهر

در مورد تمکین عام، گفته شد که زوجه وظیفه دارد که در منزل شوهر سکونت داشته باشد و در صورتی که حق تعیین مسکن به زن داده شده باشد، او می‌تواند منزل مشترک را تعیین نماید. با توجه به این که زن باید در منزل شوهر زندگی کند، در صورتی که زندگی در این شرایط منجر به ضرر و زیان رسیدن به زوجه شود، امکان عدم تمکین وجود دارد. 

به موجب ماده 1115 قانون مدنی، اگر بودن زن با شوهر در یک منزل متضمن خوف ضرر بدنی، مالی یا شرافتی برای زن باشد، زن می‌تواند مسکن جداگانه اختیار کند و در صورت ثبوت مظنه ضرر مزبور، محکمه حکم بازگشت به منزل شوهر را نخواهد داد و مادامی که زن در بازگشت به منزل مزبور معذور است، نفقه بر عهده شوهر خواهد بود. 

ماده فوق نیز ناظر به یکی از دیگر از موارد قانونی عدم تمکین از طرف زوجه است. در صورتی که امنیت زوجه اعم از جانی، مالی و شرافتی در منزل مشترک با شوهر تامین نشود، این امکان برای زن وجود دارد که برای خود منزل جداگآن‌های را تهیه کند. اگر احتمال ضرر و زیان رسیدن به زوجه در منزل مشترک وجود داشته باشد، دادگاه حکم بازگشت زن به منزل زوج را نمی‌دهد. در صورتی دادگاه حکم بازگشت به منزل شوهر را به زن می‌دهد که ثابت شود دیگر در این شرایط ضرر و زیانی به زن نخواهد رسید. 

در انتهای ماده مزبور، به بحث نفقه زن در صورتی که امکان بازگشت منزل را ندارد، اشاره کرده است. زوجه به دلیل آن که سکونت در منزل شوهر، سبب آسیب رساندن به او شده و بیم ضرر و زیان جسمی و مالی با وی وجود دارد، امکان بازگشت به منزل زوج را نداشته و در این شرایط وظیفه تامین کردن نفقه زن بر عهده شوهر خواهد بود. 

در واقع شوهر نمی‌تواند به استناد این که زوجه منزل مشترک را ترک کرده است، از پرداخت نفقه او خودداری نماید. در صورتی که زوجه بدون دلایل موجه، منزل مشترک را ترک کرده باشد، نفقه به او تعلق نگرفته و زوج نیز تکلیفی برای پرداخت نفقه ندارد. 

مشاوره حقوقی عدم تمکین به جهت اعطای حق تعیین مسکن به زن

بدیهی است که رن قانونا باید در منزلی که از طرف مرد تهیه شده است، سکونت کند. حال اگر شوهر حق تعیین مسکن را به زن داده باشد، زوجه الزامی برای زندگی در منزل تهیه شده از طرف زوج را نداشته و می‌تواند شخصا برای تعیین منزل اقدام کند. 

در زمان ارائه مشاوره حقوقی، به متقاضیان در این زمینه گفته می‌شود که عدم تمکین دلیلی برای تعلق نگرفتن نفقه به زن نخواهد بود و شوهر باید کما فی سابق، مخارج زندگی همسر خود را تامین کند. 

مشاوره حقوقی عدم تمکین به دلیل مبتلا شدن زوجه به بیماری

دلیل موجه دیگر برای عدم تمکین، ابتلا زوجه به بیماری جنسی است. همانطور که ابتلا زوج به بیماری جنسی، منجر به عدم تمکین از طرف زن می‌شود، مبتلا شدن زوجه نیز می‌تواند از موارد مجاز به عدم تمکین باشد. 

در واقع خود زن اگر دارای بیماری جنسی باشد، می‌تواند از تمکین خاص خودداری کند. یکی از بیماری های جنسی در بین زنان، قرن است که سبب بسته شدن آلت تناسلی زن می‌شود. در این شرایط عملا برقراری رابطه جنسی دشوار شده و حتی اگر شوهر نیز تقاضای نزدیکی کند، زوجه امکان عدم تمکین را خواهد داشت. 

مشاوره حقوقی عدم تمکین به دلیل عادت ماهیانه زن

عادت ماهیانه زن نیز به عنوان مورد مجاز و قانونی برای عدم تمکین به شمار می‌رود. در صورتی که زوجه در دوران عادت ماهیانه یا همان پریودی باشد، می‌تواند اقدام به عدم تمکین کند. بنابراین زوجه این اختیار را دارد که در این شرایط، درخواست شوهر برای داشتن رابطه جنسی را مورد پذیرش قرار ندهد و با او نزدیکی ننماید. 

عدم تمکین به جهت عادت ماهیانه زوجه، منجر به عدم استحقاق زوجه از نفقه نخواهد بود. در این شرایط نیز پرداخت نفقه به زن باید صورت گیرد. 

مشاوره حقوقی در ارتباط با حق حبس زوجه و عدم تمکین

علاوه بر موارد مزبور، حق حبس زوجه نیز به عنوان شرایط قانونی عدم تمکین به شمار می‌رود. بر اساس ماده 1085 قانون مدنی، زن می‌تواند تا مهر به او تسلیم نشده از ایفای وظایفی که در قبال شوهر دارد، امتناع کند؛ مشروط به این که مهر زن حال باشد و امتناع مسقط حق نفقه نخواهد بود. 

حق حبس مربوط به مهریه عندالمطالبه است و بر اساس ماده مزبور تا زمانی که زوج مهریه همسر را پرداخت نکرده باشد، زوجه می‌تواند تمکین نکند. در واقع عدم تمکین در این شرایط باز هم منجر به تعلق گرفتن نفقه به زن خواهد بود. حق حبس در مهریه عندالاستطاعه وجود ندارد و زوجه به دلیل پرداخت نشدن مهریه امکان عدم تمکین از شوهر را ندارد. 

ارائه مشاوره حقوقی در بنیاد وکلا برای طرح دعوا الزام به تمکین

الزام به تمکین جز دعاوی شناخته شده در امور خانواده محسوب شده که عموما از طرف شوهر اقامه می‌شود. در این نوع دعوا، شوهر علیه همسر خود به دلیل عدم تمکین شکایت کرده و الزام او به تمکین را از طرف دادگاه درخواست می‌کند. 

وظیفه مشاوره حقوقی الزام به تمکین ارائه نحوه چگونگی طرح دعوا که منجر به پیروزی در دعوا مطروحه گردد، می‌باشد. شوهر به عنوان خواهان و زن به عنوان خوانده دعوا الزام به تمکین شناخته شده و در این صورت، خواهان باید به این موضوع اشاره کند که همسر او، به دلایل مختلف از تمکین در برابر وی خودداری می‌کند. 

خواهان برای اثبات این مسئله باید دلایل موجهی را تقدیم دادگاه کند. چنانچه خوانده در مقابل ادعای خواهان ثابت کند که عدم تمکین از زوج به استناد دلایلی موجه مانند ابتلا شوهر به بیماری، حق حبس، عادت ماهیانه و مواردی از این قبیل می‌باشد، شکایت خواهان مورد پذیرش دادگاه قرار نخواهد گرفت. 

مشاوره حقوقی تنظیم دادخواست الزام به تمکین

برای اقامه هر دعوا حقوقی، نیازمند ارائه دادخواست به مرجع قضایی صالح است. برای طرح شکایت الزام به تمکین نیز، باید دادخواست در این زمینه تنظیم شود. نگارش دادخواست عدم تمکین، مهارت و فنون خاص حقوقی را می‌طلبد و قاعدتا هر فردی توانایی تنظیم دادخواست را ندارد. 

مراجع قضایی حساسیت بالایی نسبت به دادخواست‌های ارائه شده دارند و باید دادخواست به نحوی تنظیم گردد که با اصول دادخواست نویسی مطابقت داشته باشد. بنابراین برای تنظیم دادخواست الزام به تمکین توصیه می‌شود که با بنیاد وکلا در ارتباط باشید. 

برای دعوا الزام به تمکین به مشاوره حقوقی تخصصی نیاز دارید؟

طرح دعوا الزام به تمکین شرایط حقوقی خاص خود را دارد که لازم است در این زمینه با وکیل الزام به تمکین و متخصص امور خانواده مشورت بگیرید. در صورتی که برای اقامه دعوا الزام به تمکین، نیاز به مشاوره حقوقی دارید، مجموعه بنیاد وکلا در این زمینه پیشنهاد مناسبی برای شما خواهد بود. 

بنیاد وکلا در خصوص دعوا الزام به تمکین، به ارائه مشاوره در زمینه نحوه تنظیم دادخواست، لایحه و همچنین چگونگی ثبت شکایت و انجام مراحل دادرسی می‌پردازد. ارائه مشاوره حقوقی توسط برجسته‌ترین وکلا کشور انجام می‌شود و می‌توانید مشاوره حقوقی بنیاد وکلا را شرایط مناسب از لحاظ کیفیت و هزینه دریافت کنید. 

جهت دریافت مشاوره حقوقی به صورت تلفنی، آنلاین و حضوری، به منظور شکایت بابت الزام به تمکین زوجه، کافیست با کارشناسان ما در ارتباط باشید تا راهنمایی‌های لازم در این زمینه در اختیارتان قرار گیرد.