درخواست تامین خواسته مطابق ماده ۱۰۷ آئین دادرسی کیفری کنند؛ آیا این بازپرس می تواند این درخواست را نپذیرد؟

یک شرکت حقوقی از یک شخص حقیقی (مدیر داخلی ) به عنوان تحصیل مال نامشروع و خیانت در امانت شکایت کیفری کرده است. متهم در اقرارنامه ای رسمی در محضر اقرار کرده که در سی ماه مدیریت خود تسلط کامل به صندوق داشته است. در تامین دلیل اولیه مبلغ ۲۳ میلیارد ریال کسری منابع مالی محرز می شود ولی بازپرس دستور کارشناسی مجدد می دهد. اما بازپرس بدون این که منتظر نتیجه کارشناسی که خودش دستور داده بود بماند به علت فقدان ادله قرار منع تعقیب صادر کرده است ! ! ! با اعتراض به رای ( و در همان زمان آماده شدن نتیجه کارشناسی ) مشخص می شود که متشکی عنه نه تنها برای ۱۸ میلیارد ریال از درآمد شرکت هیچ سند و مدرکی در مورد نحوه هزینه کرد آن ندارد بلکه؛ مبلغ ۱۷۰ میلیون تومن از این اموال به حساب شخصی متهم توسط خود یا دیگران واریز شده است که مکان واریز دقیقا در مجاورت همان آدرس های شرکت می باشد. با دستور قاضی دادگاه پرونده مجدد برای ابلاغ رای کارشناسی به بازپرسی باز می گردد و در همین اثنا مشخص می شود که متهم جرم جدیدی (جعل امضا) مرتکب شده است که کارشناس استکتاب در نتیجه کارشناسی به این جعل گزارش می دهد. با توجه به عدم علاقه بازپرس به تعقیب متهم؛ در این زمان شاکیان اگر بخواهند از بازپرس ( با توجه به پیشینه ای که در صدور قرار منع تعقیب بدون دیدن رای کارشناس و به نفع متهم دارد )
درخواست تامین خواسته مطابق ماده ۱۰۷ آئین دادرسی کیفری کنند؛ آیا این بازپرس می تواند این درخواست را نپذیرد؟ حال اگر تصور کنیم بپذیرد و متهم نه مالی داشته باشد و نه حضور پیدا کند (قبلا هم حضور پیدا نکرد) چه پیش می آید؟