قانون مصوب تیر ۹۹ که شرط حضور در کشور رو الزامی می‌دونه باید در خصوص من اعمال بشه یا قانون پیشین؟
سلام، سوالی از حضور اساتید و حقوق‌دان‌های عزیز داشتم. ممنون می‌شم راهنمایی بفرمایید.
موضوع از این قراره که:
تاریخ صدور کارت پایان‌خدمت من اسفند ۹۸ است.
من در فروردین ۹۹ از کشور خارج شدم.
همچنین، جهت انجام و پیگیری امور اداری به شخصی وکالت داده‌ام.
وکیل من در خرداد ۹۹ از جانب من در یک دفتر کاریابی ثبت نام کرده و پس از گذشت یک سال از تاریخ صدور کارت پایان‌خدمت من، یعنی در اسفند ۹۹، گواهی عدم کاریابی رو از اداره‌ی کار دریافت کرده و اون گواهی رو جهت آزادسازی مدارک تحصیلی من به دانشگاه تحویل داده.
دانشگاه با استناد به ماده‌ی ۵۱ اصلاحیه‌ی «دستورالعمل جامع ایفای تعهد آموزش رایگان» مصوب تیر ۱۳۹۹ به شرح:
"حضور در کشور در مدت یک سال پس از صدور کارت پایان‌خدمت برای آزادسازی مدارک تحصیلی ضروری است"
از آزادسازی مدارک تحصیلی بنده خودداری کرده.
چرا که مطابق با این دستورالعمل من باید از اسفند ۹۸ تا اسفند ۹۹ در کشور می‌بوده‌ام و چون از فروردین ۹۹ خارج از ایران بوده‌ام مشمول آزادسازی مدرک تحصیلی نیستم.
منتها، من وقتی ایران رو ترک کردم، یعنی در فروردین ۹۹، شرط حضور در کشور در قانون وجود نداشت و من مطابق با این فرض که در قانون شرط حضور در کشور موجود نیست ایران رو ترک کردم. شرط حضور در کشور در تیر ۹۹ به قانون اضافه شده. یعنی چند ماه بعد از وقتی که من از ایران خارج شدم. چه بسا اگر من می‌دونستم این شرط به قانون اضافه خواهد شد موقتا در ایران می‌موندم تا مدرکم رو آزاد کنم بعد ایران رو ترک کنم.
حالا دو تا سوال دارم:
یک: از نظر قانونی، قانون مصوب تیر ۹۹ که شرط حضور در کشور رو الزامی می‌دونه باید در خصوص من اعمال بشه یا قانون پیشین؟ چون من فروردین ۹۹ و قبل از تصویب شرط حضور در کشور، ایران رو ترک کردم.
دو: آیا تصویب شرط حضور در کشور برای آزادسازی مدارک تحصیلی و درخواست کپی گذرنامه و استعلام وضعیت حضور/عدم حضور در کشور از مراجع ذی‌صلاح در حدود اختیارات وزارت علوم هست؟
