مشاوره حقوقی قوانین آپارتمان ها: آنلاین و تلفنی ۲۴ ساعته [+رایگان]

آپارتمان نشینی شاید در سالیان گذشته واژه ای ناآشنا برای خیلی از ما بود اما در حال حاضر، عمده مردم در کلان شهرها و سایر شهرهای کشور در آپارتمان و ساختمان‌های چند طبقه در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند. زندگی در آپارتمان، قواعد خاص خود را دارد و افرادی که قصد زندگی به این شیوه را دارند، باید با قانون آپارتمان‌ها تا حدودی آشنا باشند. 

عدم رعایت قوانین آپارتمان موجبات بروز مشکلاتی را فراهم می‌کند و سبب می‌گردد تا اهالی دیگر آپارتمان دچار مشکلاتی در این زمینه شوند. رعایت کردن مردم نسبت به قوانین آپارتمان تا حد زیادی به فرهنگ جوامع بستگی دارد و مسائل عرفی در این حوزه بیشتر کارایی خواهند داشت. با توجه به این که در آپارتمان چندین نفر باهم زندگی می‌کنند، لازم است که اهالی آن به درستی قوانین آپارتمان را رعایت کنند. 

پر واضح است که هر ساختمانی، قوانین خاص خود را دارد و در این صورت باید مدیر مجموعه تمامی قواعد و شرایط زندگی در ساختمان مربوطه را برای ساکنین آن تفهیم نماید. در صورتی  که ساکنین ساختمان، مقررات تعیین شده را به درستی اجرا  نکنند، موجبات آزار و اذیت برای سایر ساکنین را به وجود می‌آورند. در این صورت زندگی در آپارتمان در این شرایط دشوار می‌شود و قاعدتا امکان زندگی با رفاه و آرامش برای ساکنین آپارتمان وجود نخواهد داشت. 

قوانین آپارتمان نشینی را می‌توان به طور کلی به قانون تملک آپارتمان‌ها مرتبط دانست. البته که قوانین این حوزه عمدتا به فرهنگ آپارتمان نشینی ارتباط دارد و در هر صورت قانون وضع شده در این زمینه بیشتر به مسائل تملک آپارتمان اشاره دارد تا به سایر موضوعات بپردازد.

برای مطلع شدن از قوانین آپارتمان‌ها و قوانین مربوطه در این زمینه می‌توانید از خدمات مشاوره حقوقی بنیاد وکلا استفاده نمایید که تمامی قواعد مربوطه در این زمینه به صورت کامل برای متقاضیان ارائه می‌شود. 

قانون تملک آپارتمان‌ها 

با توجه به این که امروزه سبک زندگی مردم در جامعه عمدتا به شیوه آپارتمان نشینی تبدیل شده است، باید با قوانین این حوزه آشنایی کافی داشت. در واقع دانستن قوانین آپارتمان برای زندگی به این شیوه برای تمامی مردم یک اصل ضروری به شمار می‌رود که ندانستن مقررات مربوطه می‌تواند زمینه بروز مشکلات برای زندگی آپارتمانی را فراهم کند. 

نحوه زندگی در آپارتمان، عمدتا به فرهنگ سازی در جامعه بستگی دارد و قانون نیز در این زمینه عمدتا به شیوه زندگی آپارتمانی نمی‌پردازد. قانون تملک آپارتمان‌ها قانونی است که به صورت مستقیم به بحث تملک و مالکیت در آپارتمان اشاره دارد. متن مواد این قانون به انواع مالکیت در آپارتمان پرداخته است و باید مشخص شود که ساکنین یک آپارتمان از چه نوع مالکیتی برخوردار هستند. 

بحث اصلی این قانون، به قواعد مربوط به تملک در آپارتمان اشاره دارد و به چگونگی زندگی در آپارتمان اشاره‌ای ندارد. اختلافات بین اهالی ساختمان می‌تواند به مباحث مالکیت و یا عدم رعایت قواعد آپارتمان ارتباط داشته باشد که در هر صورت رفع اینگونه اختلافات باید از راه قانونی انجام شود. در خصوص این که مالکیت قانونی در آپارتمان به چه نحوی است و چه شرایطی دارد، در ادامه به بررسی این موضوعات می‌پردازیم. 

قانون انواع مالکیت در آپارتمان

بحث مالکیت در آپارتمان از اهمیت خاصی برخوردار است و در این صورت باید مشخص شود که مالکین در ساختمان از چه نوع مالکیتی برخوردار هستند که تمامی این مسائل در قانون تملک آپارتمان به آن پرداخته شده است. به موجب ماده 1 قانون تملک آپارتمان‌ها، انواع مالکیت به دو بخش زیر تقسیم بندی می‌شود: 

1. مالکیت بخش‌های اختصاصی
2. مالکیت بخش‌های مشترک

در واقع فردی که اقدام به خرید آپارتمانی می‌کند، صاحب دو نوع مالکیت در این زمینه شده که هر کدام از انواع مالکیت در این زمینه شرایط خاص خود را دارد. در زمان انجام معاملات ملکی، زمانی که یک واحد از آپارتمان به شخص خریدار انتقال پیدا می‌کند، در واقع خریدار مالک تمامی بخش‌های آپارتمان نشده و بر اساس قانون می‌تواند مالکیت در یک سری قسمت‌های مشخص آپارتمان را داشته باشد. 

مالکیت بخش‌های اختصاصی به همان مالکیت واحد خریداری شده ارتباط دارد اما مالکیت در بخش مشترک، در ارتباط با قسمت‌هایی از ساختمان بوده که بین تمامی اهالی ساختمان مشترک است و امکان مالکیت در این بخش‌ها برای هر کدام از مالکین به صورت مجزا وجود دارد. 

مالکیت در بخش‌های اختصاصی آپارتمان

یکی از انواع مالکیت در آپارتمان، مالکیت در قسمت‌های اختصاصی آپارتمان می‌باشد. هر آپارتمانی، دارای بخش اختصاصی بوده که منظور از این بخش، همان واحد و یا خانه در هر طبقات ساختمان است. فردی که یک واحد آپارتمان را خریداری می‌کند، در واقع مالک بخش اختصاصی آپارتمان شده و می‌تواند برای آن بخش نیز سند مالکیت اتخاذ نماید. 

بر اساس ماده 1 آبین نامه اجرایی قانون تملک آپارتمان‌ها، قسمت‌های اختصاصی در آپارتمان، بخش‌هایی از بنا هستند که عرفا به منظور استفاده نمودن شریک ملک معین یا قائم مقام او آن هم به صورت انحصاری اختصاص یافته است. طبق این آیین نامه، امکان صادر کردن سند مالکیت مجزا برای واحدهای اختصاصی آپارتمان وجود دارد و در این صورت شخص مالک، مالکیت بر این بخش‌های اختصاصی را خواهد داشت. 

قسمت‌های اختصاصی آپارتمان در قانون به صورت حق انحصاری در نظرگرفته شده است و از این حیث، هر مالک صرفا امکان مالکیت در این بخش‌ها را به صورت اختصاصی دارد. شخص خریدار که یک واحد از آپارتمان را خریداری نموده است، حق مالکیت انحصاری برای این بخش‌ها را دارد و مالک دیگر قانونا هیچ حق مالکیتی در آن را ندارد. 

در سند مالکیت اختصاصی آپارتمان، مواردی چون طبقه، شماره واحد، میزان مساحت و غیره درج می‌شود. در واقع مشخصات کلی واحد مشخص در آپارتمان در سند مالکیت اختصاصی آپارتمان ذکر شده و سایر مشخصاتی که در این سند عنوان نشود، به عنوان بخش‌های مشترک آپارتمان شناخته می‌شود. 

زمانی که فردی که یک یا چند واحد آپارتمان خریداری می‌کند، به نوعی مالکیت در بخش اختصاصی آپارتمان را بدست آورده و در این صورت قانونا می‌تواند با مراجعه به دفاتر اسناد رسمی اقدام به تنظیم سند مالکیت اختصاصی نماید. وضعیت بخش اختصاصی در آپارتمان کاملا مشخص است و عمده دعاوی آپارتمان مرتبط با بخش‌های مشترک ساختمان است.

به دلیل آن که اهالی ساختمان می‌توانند از قسمت‌های مشترک آپارتمان استفاده کنند اما برای هر کدام از آن‌ها نیز در قانون، حق مالکیت تعریف شده است، در صورت عدم رعایت حقوق یکدیگر زمینه اختلافات فراهم می‌شود. 

مالکیت در بخش‌های مشترک آپارتمان

مالکیت در آپارتمان علاوه بر بخش اختصاصی شامل بخش های مشترک نیز می‌شود. قسمت‌های مشترک یا مشاع در ساختمان، امکان استفاده از آن بین ساکنین ساختمان به صورت مشترک وجود دارد که در قانون حق مالکیت برای هر کدام از آن‌ها نیز تعریف شده است. به جز قسمت‌های اختصاصی و مشاع، قاعدتا نمی‌توان بخش دیگری را در آپارتمان در نظر گرفت و در قوانین آپارتمان‌ها نیز موارد دیگری در این زمینه اشاره نشده است. 

طبق ماده 2 قانون تملک آپارتمان‌ها، قسمت‌های مشترک مذکور در این قانون، عبارت از فسمت‌هایی از ساختمان است که حق استفاده از آن منحصر به یک یا چند آپارتمان یا محل پیشه مخصوص نبوده و به کلیه مالکین به نسبت قسمت اختصاصی آن‌ها تعلق می‌گیرد. 

همانطور که از ماده مزبور پیدا است، تملک در بخش‌های اختصاصی آپارتمان، بر خلاف قسمت اختصاصی منحصر به مالکین مشخصی نشده است و در این صورت کلیه ساکنین در ساختمان می‌توانند از چنین بخش‌هایی استفاده کنند. برای بخش مشترک یا همان مشاع در آپارتمان، مالکیت مجزا پیش بینی شده است که البته هر مالکی بر اساس میزان سهمی که از قسمت اختصاصی دارد، بخش مشاع به وی تعلق می‌گیرد. 

در قانون صراحتا به این موضوع اشاره شده است که میزان حصه مالکین در واحدهای مشترک ساختمان به میزان نسبت سهمی است که از بخش‌های اختصاصی آپارتمان دارند. به منظور درک بیشتر از بخش‌های مشترک آپارتمان می‌توان گفت که قسمت‌هایی که برای استفاده اختصاصی در آپارتمان تشخیص داده نشده و یا این بخش در سند مالکیت اختصاصی ساختمان ذکر نشده باشد، به عنوان قسمت مشاع در آپارتمان شناخته می‌شود. 

به استناد ماده 3 آیین نامه اجرایی قانون تملک آپارتمان، قسمت‌هایی از ساختمان و اراضی متعلق به آن که مستقیما یا به نحو غیر مستقیم، مورد استفاده کلیه شرکاء است، به عنوان بخش‌های مشاع در آپارتمان شناخته می‌شود. امکان در نظر گرفتن حق انحصاری برای بخش‌های مشاع آپارتمان وجود ندارد اما می‌توان برای چنین قسمت‌هایی مالکیت قانونی در نظر گرفت. 

در واقع بخش‌هایی در آپارتمان وجود دارند که برای استفاده عموم ساکنین ساختمان تعبیه شده و بین کلیه آن‌ها مشترک است. در این صورت هر مالکی نمی‌تواند به صورت انحصاری از تمام یا جزئی از قسمت‌های مشاع آپارتمان استفاده نماید. استفاده انحصاری از قسمت‌های مشاع برای هر کدام از مالکین قانونا در نظر گرفته نشده است و در این صورت ساکنین ساختمان می‌توانند مشترک از بخش‌های مختلف آپارتمان استفاده کنند. 

بخش‌های مشترک در آپارتمان به مالکیت تمامی شرکاء در می‌آید و در این صورت هر کدام از شرکاء حق استفاده از این بخش را دارند. لازم به ذکر است که قسمت‌های مشترک اگر در قسمت‌های اختصاصی آپارتمان باشد، باز هم به مالکیت کلیه شرکاء در می‌آید. 

مشاوره حقوقی قسمت‌های مشترک آپارتمان

یکی از موضوعاتی که عمدتا در مورد مشاوره حقوقی قوانین آپارتمان‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد، قسمت‌های مشترک در آپارتمان است. در بخش‌های قبلی به طور مفصل به بررسی بخش‌های مشاع در آپارتمان پرداختیم. حال در این زمینه ممکن است این سوال مطرح شود که قسمت‌های مشترک در آپارتمان شامل چه مواردی می‌شود؟

پاسخ این سوال در ماده 4 قانون تملک آپارتمان بیان شده است که بر اساس این ماده، قسمت‌های مشاع در یک ساختمان عمدتا شامل موارد زیر است:

• زمین زیر بنا (‌این بخش خواه متصل به بنا باشد یا بنا به وسیله پایه روی آن قرار گرفته باشد)
• تاسیسات قسمت‌های مشترک (از قبیل چاه و پمپ آب، منبع آب، کنتور برق، تلفن مرکزی، انبار ساختمان، تابلو برق، تهویه مطبوع و دستگاه حرارت و غیره) 
• اسکلت ساختمان
• پنجره و درها، راهرو، پله و مکان‌هایی از قبیل مشروط به این که خارج از بخش‌های اختصاصی ساختمان باشند. 
• تاسیساتی که مرتبط با راه پله هستند از قبیل وسایل تامین کننده روشنایی، تلفن، شیر آتش نشانی
• محل‌های ورود و خروج پشت بام و پله‌های ایمنی تعبیه شده در ساختمان
• نمای خارجی ساختمان
• محوطه‌های عمومی ساختمان مانند پارک، باغ و سایر مکان‌هایی که در سند مالکیت اختصاصی ساختمان قید نشده باشند. 

مواردی که به آن اشاره کردیم، به عنوان بخش‌های مشترک در آپارتمان شناخته می‌شوند و به طور کلی کلیه قسمت‌های موجود در آپارتمان که جز بخش اختصاصی محسوب نشوند، در زمره بخش مشترک در ساختمان قرار می‌گیرد. در واقع به جز طبقات در هر ساختمان که جز قسمت‌های اختصاصی آپارتمان محسوب می‌شوند، مابقی قسمت‌ها را می‌توان به عنوان بخش مشاع و قابل استفاده برای کلیه شرکا در نظر گرفت. 

گفتنی است که عمده اختلافات بین اهالی آپارتمان به بخش‌های مشاع بر می‌گردد و به دلیل نقض قوانین قسمت مشترک ساختمان، شاهد بروز مشکلاتی بین همسایگان در یک مجموعه مسکونی هستیم. با توجه به این که قسمت مشاع آپارتمان به صورت مشترک بین تمامی مالکین ساختمان قرار داده شده است، هر مالک باید به نحوی این بخش را مورد استفاده قرار دهد که موجبات آزار و اذیت دیگران را فراهم نکند. 

تکلیف قسمت اختصاصی آپارتمان کاملا مشخص است و با توجه به این که حق استفاده انحصاری در این بخش برای مالکین قرار داده شده است، نحوه استفاده از این بخش به شرایط مالک بستگی دارد. اما به دلیل آن که برخی از همسایگان بنا به دلایلی به درستی از قسمت مشترک ساختمان استفاده نمی‌کنند، زمینه بروز اختلاف بین مالکین فراهم می‌شود. 

هر مالکی که قوانین آپارتمان را اجرا ننماید، علاوه بر آن که سبب ایجاد مزاحمت برای سایر ساکنین را به وجود می‌آورد، باید از طریق روش‌های قانونی با وی برخورد شود. شکایت از همسایه مزاحم روش‌های مختلفی دارد که در هر صورت اگر تخلفات مالکین در ساختمان به صورت مداوم انجام شود، باید پیگیری‌های قضایی انجام شود. 

مشاوره حقوقی قانون نگهداری حیوانات در آپارتمان

سبک زندگی در آپارتمان را می‌توان نوعی سبک زندگی همگانی و یا چندین خانواده در نظر گرفت. بر خلاف خانه‌های ویلایی که هر مالک می‌تواند هرگونه تصرفی و استفاده از بخش‌های مختلف ساختمان بر اساس اختیار خود انجام دهد، اما در آپارتمان برخی از اختیارات ساکنین گرفته شده و نمی‌توانند هرگونه عملی را انجام دهند. در واقع زندگی در آپارتمان تابع قوانین آپارتمان نشینی است و نقض چنین قوانینی می‌تواند ادامه زندگی را برای ساکنین دچار مختل کند. 

از جمله موضوعات مورد بحث در مشاوره حقوقی قوانین آپارتمان به شیوه نگهداری حیوانات در آپارتمان مرتبط است. به طور کلی نگهداری حیوانات در کشور ما محدودیت‌های خاص خود را دارد و در حال حاضر نیز قوانین سخت گیرانه‌ای برای نگهداری حیوانات در مکان‌های عمومی در نظر گرفته شده است. 

در واقع اگر مالکی بخواهد در ساختمان حیواناتی را نگهداری کند، چه مقرراتی برای این موضوع وضع شده است و این که آیا ساکنین ساختمان می‌توانند در تمامی بخش‌های آپارتمان اقدام به نگهداری حیوانات می‌کنند، با دریافت مشاوره حقوقی می‌توانید به پاسخ تمامی این سوالات برسید. اما در هر صورت در این بخش به قانون کلی نگهداری حیوانات در آپارتمان می‌پردازیم. 

تبصره ماده 3 آیین نامه اجرایی قانون تملک آپارتمان بیان می‌دارد که نگهداری حیوانات در قسمت‌های مشاع ممنوع است. قانون در این زمینه به ممنوعیت نگهداری حیوانات در بخش مشترک ساختمان پرداخته است و در این صورت هیچکدام از مالکین و اهالی ساختمان حق نگهداری حیوانات در بخش‌های مشاع را ندارند. اما موضوع بسیار مهم در ابن زمینه، بحث شرایط نگهداری حیوانات در بخش‌های اختصاصی آپارتمان است. 

در واقع اگر فردی بخواهد در منزل شخصی خود حیوانی را نگهداری کند، شرایط آن به چه نحوی است و آیا امکان چنین امری وجود دارد یا خیر. به طور کلی اگر نگهداری حیوانات سبب ایجاد آزار و اذیت نشود، انجام این امر به لحاظ قانونی منعی ندارد.

اما در اغلب مواقع نگهداری کردن حیوانات در آپارتمان، موجبات آزار و اذیت و سلب آسایش ساکنین ساختمان می‌شود. در این صورت نگهداری حیوانات قانونا ممنوع بوده و اهالی ساختمان می‌توانند اقدام به طرح شکایت کنند. 

مشاوره حقوقی در مورد جرم بودن نگهداری حیوانات در آپارتمان

یکی از سوالات پرتکرار متقاضیان در مورد مشاوره مرتبط با قوانین آپارتمان این است که آیا نگهداری حیوانات در آپارتمان مصداق بارز جرم است یا خیر؟ پاسخ به این قبیل سوالات به صورت تخصصی در زمان دریافت مشاوره حقوقی انجام می‌شود اما برای آن که به طور کلی با این موضوعات آشنا شوید، در این بخش به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت. 

این که برخی افراد تصور می‌کنند که نگهداری کردن حیوانات در آپارتمان و یا منازل شخصی به طور مطلق رفتاری مجرمانه است، امری کاملا اشتباه می‌باشد. همانطور که قانون تملک آپارتمان بیان می‌دارد، نگهداری حیوان در بخش مشترک ساختمان مطلقا ممنوع است و تحت هیچ شرایطی امکان نگهداری حیوان در این بخش وجود ندارد.

در واقع اگر مالکین آپارتمان، در بخش‌های مشترک ساختمان اقدام به نگهداری حیوان کنند، عمل آن‌ها قانونا جرم می‌باشد. ولی نگهداری حیوانات در بخش‍‌های اختصاصی ساختمان شرایط خاص خود را دارد و می‌توان در این بخش تحت شرایطی نیز حیوانات را نگهداری نمود. 

در واقع مالکین آپارتمان در صورت وجود شرایطی می‌توانند در منزل خود حیواناتی را نگهداری کنند اما در هر صورت نگهداری حیوان در آپارتمان به طور مطلق رفتاری مجرمانه محسوب نمی‌شود. اگر نگهداری نمودن حیوان در بخش اختصاصی آپارتمان، سبب ایجاد آزار و اذیت شود و یا زمینه شیوع بیماری را فراهم کند، چنین عملی جرم بوده و امکان نگهداری حیوان به لحاظ قانونی وجود نخواهد داشت. 

با توجه به این که فاصله طبقات آپارتمان‌ها چندان از هم زیاد نیست، بروز هرگونه سر و صدا می‌تواند آسایش همسایگان را از بین ببرد. در این صورت اگر نگهداری حیوان در هر کدام از طبقات آپارتمان، منجر به ایجاد سر و صدا شود، امکان طرح شکایت کیفری در این شرایط وجود دارد. 

مشاوره حقوقی در مورد طرح شکایت قضایی به دلیل نقض قوانین آپارتمان

هرگونه رفتاری که بر خلاف قواعد آپارتمان نشینی انجام شود، می‌تواند به عنوان مصداق بارز نقض قوانین آپارتمان در نظر گرفته شود. همسایگانی که از طریق روش‌های مختلف ایجاد سرو صدا می‌کنند، امکان طرح شکایت از آن‌ها وجود دارد.

مصادیق ایجاد مزاحمت در آپارتمان بسیار متنوع است و به طور کلی اگر قانون آپارتمان توسط مالکین به درستی اجرا نشود، طبیعتا باید از طریق راه قانونی برای مقابله با مزاحمت‌های همسایگان مزاحم اقدام نمود. 

مشاوره حقوقی طرح شکایت قضایی از همسایگان مزاحم به دلیل نقض قواعد آپارتمان نشینی به روش‌های شکایت در این زمینه می‌پردازد. اگر اهالی ساختمان با همسایه‌ای دچار مشکل شدند، راه حل ابتدایی در این زمینه آن است که اختلافات موجود را به صورت مسالمت آمیز حل و فصل کنند. در صورت امکان حل و فصل اختلافات از این طریق وجود نداشته باشد، روش‌های قانونی باید از سر گرفته شود. 

یکی از این روش‌ها، ارسال اظهارنامه قضایی به همسایه متخلف است. در صورتی که همسایه مزاحم همچنان به تخلفات خود ادامه دهد و به تذکرات مدیر ساختمان و سایر ساکنین توجه خاصی نداشته باشد، لازم است که قبل از ثبت شکایت و پیگیری قضایی، اظهارنامه در این زمینه تنظیم شده و در زمان مناسب برای او ارسال شود. در اغلب مواقع، همسایه مزاحم با ارسال اظهارنامه از ارتکاب تخلفات خود دست کشیده و به نوعی آن‌ها را انجام نمی‌دهد.

ارسال اظهارنامه، نوعی روش قانونی برای آن که طرف مقابل را از انجام عملی خودداری شود که در واقع پروسه آن وارد مرحله طرح شکایت نشده است. در واقع قبل از آن که شکایتی در مرجع قضایی ثبت شده باشد، می‌توان با ارسال اظهارنامه از همسایه متخلف درخواست نمود که از انجام رفتارهای آزار دهنده خود خودداری کند. 

روش بعدی مقابله با ایجاد مزاحمت در ساختمان توسط اهالی آن، تماس با پلیس است. تصور کنید همسایه‌ای در منزل خود به دلیل نگهداری سگ، ایجاد مزاحمت نموده و یا از طرق دیگر مزاحمت ایجاد می‌کند، در این صورت می‌توان اینگونه مسائل را با پلیس در میان گذاشت تا اقدامات قانونی توسط ماموران نیروی انتظامی انجام شود. 

تحقیقات پلیس به عنوان ضابط دادگستری از اعتبار قانونی برخوردار است و در این صورت می‌توان با پلیس تماس گرفت تا مزاحمت و تخلفات صورت گرفته توسط آن‌ها مشاهده شود. در این صورت پلیس اقدام به ضبط تحقیقات و شواهد صورت گرفته و گزارشات لازم را ثبت می‌کند. 

گفتنی است که ارتباط گرفتن با پلیس به منظور جلوگیری از ایجاد مزاحمت، زمانی انجام می‌شود که مزاحمت صورت گرفته جنبه مجرمانه داشته باشد و در این صورت بعد از اثبات تخلف صورت گرفته، تحقیقات پرونده انجام شده و برای رسیدگی بهتر به مرجع قضایی ارسال می‌شود. 

راه حل آخر و پایانی برای این موضوع، مراجعه به مرجع قضایی و ثبت شکایت است. بسته به این که اختلاف مطرح شده جنبه حقوقی یا کیفری دارد، باید به همان مرجع واجد صلاحیت مراجعه نمود. ایجاد مزاحمت در آپارتمان که می‌تواند جنبه مجرمانه داشته باشد، با تنظیم شکوائیه و ثبت آن در دفاتر خدمات الکترونیک قضایی و سپس رسیدگی در دادسرا صورت می‌گیرد. رسیدگی به شکایت از همسایه اگر جنبه حقوقی داشته باشد، در دادگاه‌های عمومی حقوقی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. 

استفاده از خدمات مشاوره حقوقی بنیاد وکلا 

در ارتباط با موضوعات مرتبط با دعاوی آپارتمان اگر نیاز به مشاوره حقوقی دارید، وکیل قوانین آپارتمان‌ها در سامانه بنیاد وکلا در این زمینه به شما پیشنهاد می‌شود. قواعد آپارتمان نشینی، شرایط خاص خود را دارد که برای اطلاع کافی از قوانین این حوزه، کافیست از خدمات مشاوره بنیاد وکلا استفاده نمایید. 

مشاوره حقوقی در این سامانه به شیوه تلفنی و آنلاین ارائه می‌شود که علاوه بر روش غیر حضوری خدمات مشاوره، ارائه مشاوره حقوقی در این زمینه به صورت حضوری نیز انجام می‌شود. بنابراین اگر قصد استفاده از خدمات مشاوره بنیاد وکلا را دارید، با کارشناسان حقوقی ما در ارتباط باشید.