ملکی

اجرت المثل ایام تصرف چیست؟ صفر تا صد

در این مقاله تمامی نکات مربوط به دعاوی اجرت‌ المثل را به شما آموزش خواهم داد.

با مطالعه این مقاله می‌توانید نکات مهم پیرامون اجرت‌المثل ایام تصرف را آموخته و با قوانین موثر در روش‌های مطالبه اجرت‌المثل ایام تصرف به شکل اصولی آشنا شوید.

برای اینکه بتوانید با موارد مرتبط با دعوای اجرت‌المثل ایام تصرف به شکل اصولی آشنا شوید و قواعد حقوقی مهم آن را بشناسید پیشنهاد می‌کنم تا انتهای مقاله همراه من باشید.

اجرت‌المثل ایام تصرف چیست؟

اجرت‌المثل یکی از مفاهیم کلیدی در حقوق مدنی ایران است که به معنای حق‌الزحمه‌ای است که شخص برای استفاده از مال یا خدمات دیگری پرداخت می‌کند. این مفهوم به ویژه در مواردی که شخصی به طور غیرقانونی از مال دیگری استفاده می‌کند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. در این بخش از مقاله، به بررسی اجرت‌المثل ایام تصرف طبق حقوق ایران می‌پردازم.

حق‌الزحمه‌ای است که شخص برای استفاده از مال یا خدمات دیگری پرداخت می‌کند

اجرت‌المثل به معنای مبلغی است که شخص باید برای استفاده از مال دیگری پرداخت کند. این مبلغ معمولاً بر اساس عرف و عادت‌های جامعه تعیین می‌شود و می‌تواند شامل هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم باشد. به عبارت دیگر، اجرت‌المثل به عنوان جبران خسارت برای مالک مال در نظر گرفته می‌شود.

اجرت المثل ایام تصرف یکی از مباحث حقوقی و اقتصادی مهم در نظام‌های حقوقی مختلف است که به بررسی حقوق و تکالیف طرفین در زمان تصرف اموال می‌پردازد. این مفهوم به ویژه در مواردی که مالکیت و تصرف با یکدیگر تداخل پیدا می‌کنند، اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند.

اجرت المثل به معنای پرداخت مبلغی معادل با ارزش استفاده از مال در دوران تصرف غیرقانونی یا قانونی است و می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر روابط حقوقی و مالی بین افراد داشته باشد. در این مقاله، به تحلیل ابعاد مختلف اجرت المثل ایام تصرف، معیارهای تعیین آن و چالش‌های موجود در این زمینه خواهیم پرداخت.

مطابق ماده ۳۳۷ قانون مدنی هرگاه کسی بر حسب اذن صریح یا ضمنی از مال غیر استیفا منفعت کند صاحب مال مستحق اجرت المثل خواهد بود مگر اینکه معلوم شود که اذن در انتفاع مجانی بوده است.

نکته قابل توجه در این ماده آن است که در موردی که اذن در انتفاع به طور صریح یا ضمنی مجانی است، پشیمانی مالک اباحه سابق را از بین نمی‌برد ولی از تاریخ اعلام نارضایتی مالک استفاده کننده به پرداخت اجرت المثل محکوم می‌شود.

ماده ۳۲۰ قانون مدنی مرتبط با اجرت المثل بیان می‌دارد؛ نسبت به منافع مال غصب شده، هر یک از غاصبین، به اندازه منافع زمان تصرف خود و بعد از خود ضامن است، هرچند در این مدت از منفعت ملک استفاده نکرده باشد. لیکن غاصبی که از عهده منافع زمان تصرف غاصبین پس از خود بر آمده است، میتواند به هر یک از غاصبین پس از خود نسبت به زمان تصرف او رجوع نماید.

برای اینکه شخص بتواند اجرت‌المثل را مطالبه کند، شرایط خاصی باید وجود داشته باشد:

  • شخص باید به طور غیرقانونی یا بدون اجازه مالک، از مال دیگری استفاده کرده باشد. این تصرف می‌تواند شامل استفاده از ملک، خودرو، یا هر نوع مال دیگر باشد.
  • اگر شخصی که از مال دیگری استفاده کرده است، به هر دلیلی اجرت آن را پرداخت نکرده باشد، مالک می‌تواند اجرت‌المثل را مطالبه کند.
  • اجرت‌المثل باید قابل تعیین و محاسبه باشد. به عبارت دیگر، باید بتوان مبلغی مشخص را برای مدت زمان تصرف تعیین کرد.

محاسبه اجرت‌المثل معمولا بر اساس قیمت روز اجاره یا استفاده از مال مشابه در بازار انجام می‌شود. به عنوان مثال، اگر شخصی از یک ملک مسکونی به مدت یک سال استفاده کرده باشد، اجرت‌المثل بر اساس قیمت اجاره ماهیانه آن ملک در بازار تعیین می‌شود.

عوامل متعددی می‌توانند بر محاسبه اجرت‌المثل تأثیر بگذارند، از جمله:

  1. موقعیت جغرافیایی: قیمت اجاره در مناطق مختلف متفاوت است و این موضوع می‌تواند بر مبلغ اجرت‌المثل تأثیر بگذارد.
  2. نوع مال: نوع مال نیز نقش مهمی در تعیین اجرت‌المثل دارد. به عنوان مثال، اجرت‌المثل برای یک ملک تجاری با اجرت‌المثل برای یک ملک مسکونی متفاوت خواهد بود.
  3. مدت زمان تصرف: هر چه مدت زمان تصرف بیشتر باشد، اجرت‌المثل نیز به تبع آن بیشتر خواهد بود.

قانون مدنی ایران در ماده ۳۳۷ به موضوع اجرت‌المثل پرداخته است. این ماده بیان می‌کند که ” مدنی هرگاه کسی بر حسب اذن صریح یا ضمنی از مال غیر استیفا منفعت کند صاحب مال مستحق اجرت المثل خواهد بود مگر اینکه معلوم شود که اذن در انتفاع مجانی بوده است.” این ماده به وضوح نشان می‌دهد که اجرت‌المثل حق مالک است و او می‌تواند آن را از شخص متصرف مطالبه کند.

در برخی موارد خاص، اجرت‌المثل ممکن است تحت شرایط خاصی تغییر کند از جمله این موارد می‌توان به شرایط ذیل اشاره کرد؛

  • تصرف با اجازه: اگر شخصی به طور قانونی و با اجازه مالک از مال استفاده کند، نمی‌تواند اجرت‌المثل را مطالبه کند. در این صورت، توافقات بین طرفین باید مورد توجه قرار گیرد.
  • تصرف قهری: در مواردی که تصرف به صورت قهری و بدون رضایت مالک انجام شده باشد، اجرت‌المثل به طور کامل قابل مطالبه است.

اجرت‌المثل ایام تصرف یکی از اصول مهم حقوق مدنی ایران است که به مالک این حق را می‌دهد که به ازای استفاده غیرمجاز از مالش، اجرتی دریافت کند. این مفهوم نه تنها به حفظ حقوق مالک کمک می‌کند بلکه به ایجاد نظم و انضباط در روابط اجتماعی نیز می‌انجامد.

با توجه به شرایط و ضوابط مشخص شده در قانون، هر شخصی که به طور غیرقانونی از مال دیگری استفاده کند، موظف به پرداخت اجرت‌المثل خواهد بود. بنابراین، آگاهی از این حقوق و الزامات می‌تواند به افراد کمک کند تا در روابط خود با دیگران، حقوق یکدیگر را رعایت کنند و از بروز اختلافات جلوگیری نمایند.

چرا مطالبه اجرت‌المثل مهم است؟

مطالبه اجرت‌المثل در حقوق مدنی ما از جنبه‌های مختلفی حائز اهمیت است. این مفهوم نه تنها به حمایت از حقوق مالکین کمک می‌کند، بلکه به ایجاد نظم و انضباط در روابط اجتماعی نیز می‌انجامد. در ادامه، به بررسی دلایل اهمیت مطالبه اجرت‌المثل می‌پردازیم.

اجرت‌المثل به عنوان یک ابزار حقوقی، به مالک این امکان را می‌دهد که در صورت استفاده غیرمجاز از مالش، حق خود را مطالبه کند. این امر به ویژه در مواردی که شخصی بدون اجازه مالک از ملک یا دارایی او استفاده کرده است، اهمیت پیدا می‌کند. به عبارت دیگر، مطالبه اجرت‌المثل به مالک کمک می‌کند تا حقوق خود را در برابر تصرفات غیرقانونی حفظ کند و از تضییع حقوق خود جلوگیری نماید.

اجرت‌المثل به عنوان یک جبران خسارت برای مالک در نظر گرفته می‌شود. در صورتی که شخصی به طور غیرمجاز از مال دیگری استفاده کند، مالک نه تنها از دسترسی به مال خود محروم می‌شود، بلکه ممکن است دچار خسارات مالی نیز گردد. مطالبه اجرت‌المثل به مالک این امکان را می‌دهد که بخشی از خسارات خود را جبران کند و به وضعیت مالی خود بازگردد.

مطالبه اجرت‌المثل به عنوان یک ابزار بازدارنده عمل می‌کند. وقتی افراد بدانند که در صورت تصرف غیرمجاز از مال دیگری، مجبور به پرداخت اجرت‌المثل خواهند بود، احتمال اینکه از این کار پرهیز کنند، افزایش می‌یابد. این امر به نوبه خود به ایجاد فرهنگ احترام به حقوق مالکیت و کاهش تصرفات غیرمجاز کمک می‌کند.

همچنین اجرت‌المثل به تحقق عدالت اجتماعی در جامعه کمک می‌کند. زمانی که افراد به حقوق یکدیگر احترام بگذارند و در صورت تصرف غیرمجاز، اجرت‌المثل پرداخت کنند، تعادل و انصاف در روابط اجتماعی برقرار می‌شود. این موضوع به ویژه در جوامع مدرن که تنوع مالکیت و استفاده از منابع مختلف وجود دارد، از اهمیت بالایی برخوردار است.

مطالبه اجرت‌المثل می‌تواند به عنوان یک راهکار برای حل و فصل اختلافات میان طرفین عمل کند. به جای اینکه اختلافات به دعاوی طولانی‌مدت و پیچیده منجر شود، طرفین می‌توانند با توافق بر سر اجرت‌المثل، به یک راه حل سریع و عادلانه دست یابند. این موضوع می‌تواند به کاهش بار قضائی و تسهیل روند دادرسی کمک کند.

علاوه بر این مطالبه اجرت‌المثل یکی از ارکان مهم نظام حقوقی است که به شفافیت و کارایی آن کمک می‌کند. با تعیین و اجرای قوانین مرتبط با اجرت‌المثل، نظام حقوقی می‌تواند به بهبود روابط اقتصادی و اجتماعی در جامعه بپردازد و به افراد اطمینان دهد که حقوقشان در برابر تصرفات غیرمجاز محافظت می‌شود.

در نهایت، مطالبه اجرت‌المثل در نظام حقوقی ما نه تنها به حفظ حقوق مالک کمک می‌کند، بلکه به ایجاد نظم و انضباط در جامعه، جبران خسارت، تأمین عدالت اجتماعی و تسهیل حل و فصل اختلافات نیز می‌انجامد. این مفهوم به عنوان یک ابزار حقوقی، نقش مهمی در حمایت از حقوق افراد و تقویت نظام حقوقی ایفا می‌کند و به ایجاد یک جامعه منظم و عادلانه کمک می‌نماید.

ارکان دعوای اجرت المثل ایام تصرف

دعوی اجرت‌المثل ایام تصرف یکی از دعاوی متداول در حقوق مدنی است که به موضوع استفاده غیرمجاز از مال دیگران می‌پردازد. در این نوع دعوی، خواهان یعنی مالک مال به دنبال جبران خسارت ناشی از تصرف غیرمجاز خوانده یعنی متصرف مال است. برای موفقیت در این دعوی، ارکان خاصی وجود دارد که باید به دقت مورد توجه قرار گیرند. در ادامه، به بررسی این ارکان می‌پردازیم.

اولین رکن دعوای اجرت‌المثل، وجود مال است. برای اینکه شخصی بتواند اجرت‌المثل را مطالبه کند، باید مال مشخصی وجود داشته باشد که مورد تصرف قرار گرفته است. این مال می‌تواند شامل املاک، وسایل نقلیه، تجهیزات و هر نوع دارایی دیگری باشد. در این مرحله، باید ثابت شود که مال مورد نظر متعلق به خواهان است و خوانده بدون اجازه از آن استفاده کرده است.

رکن دوم، تصرف غیرمجاز است. برای اینکه دعوی اجرت‌المثل قابل قبول باشد، باید ثابت شود که خوانده به طور غیرقانونی و بدون اجازه مالک، از مال استفاده کرده است. تصرف غیرمجاز می‌تواند به صورت مستقیم (مانند ورود به ملک دیگری) یا غیرمستقیم (مانند استفاده از وسایل شخصی دیگر) باشد. در این مرحله، ارائه مدارک و شواهد کافی برای اثبات تصرف غیرمجاز اهمیت دارد.

رکن سوم، عدم پرداخت اجرت است. در صورتی که خوانده به هر دلیلی اجرت استفاده از مال را پرداخت نکرده باشد، خواهان می‌تواند دعوی اجرت‌المثل را مطرح کند. این رکن به معنای این است که اگر خوانده به صورت قانونی و با توافق قبلی از مال استفاده کرده باشد، حق مطالبه اجرت‌المثل برای خواهان وجود ندارد. بنابراین، بررسی شرایط در تنظیم قرارداد و توافقات بین طرفین در این مرحله اهمیت دارد.

رکن چهارم، قابلیت تعیین اجرت‌المثل است. خواهان باید بتواند مبلغی مشخص را به عنوان اجرت‌المثل تعیین کند. این مبلغ معمولا بر اساس قیمت روز اجاره یا هزینه استفاده از مال مشابه در بازار تعیین می‌شود. به عنوان مثال، اگر شخصی از یک ملک مسکونی به مدت یک سال استفاده کرده باشد، اجرت‌المثل بر اساس قیمت اجاره ماهیانه آن ملک محاسبه می‌شود. در این مرحله، ارائه مستندات و شواهدی که نشان‌دهنده قیمت روز اجاره باشد، ضروری است.

مدت زمان تصرف نیز از ارکان مهم دعوای اجرت‌المثل است. خواهان باید بتواند مدت زمانی را که خوانده از مال استفاده کرده، مشخص کند. این مدت زمان باید به گونه‌ای باشد که امکان محاسبه اجرت‌المثل برای آن وجود داشته باشد. به عنوان مثال، اگر خوانده به مدت شش ماه از ملکی استفاده کرده باشد، خواهان باید بتواند این مدت را به اثبات برساند.

رکن دیگر، قصد انتفاع است. در دعوای اجرت‌المثل، باید ثابت شود که خوانده از مال به قصد انتفاع و بهره‌برداری استفاده کرده است. به عبارت دیگر، اگر خوانده از مال به صورت غیرانتفاعی و بدون قصد سود استفاده کرده باشد، ممکن است نتوان اجرت‌المثل را از او مطالبه کرد. بررسی نیت و قصد خوانده در این مرحله اهمیت دارد.

در نهایت، ارائه مستندات و شواهد کافی برای اثبات هر یک از ارکان دعوی اجرت‌المثل الزامی است. این مستندات می‌توانند شامل قراردادها، فاکتورها، شهادت شهود و هر نوع مدرکی باشند که بتوانند ادعای خواهان را تقویت کنند. عدم وجود مستندات کافی می‌تواند به رد دعوی منجر شود.

دعوی اجرت‌المثل ایام تصرف به عنوان یکی از ابزارهای حقوقی برای حمایت از حقوق مالکیت، نیازمند رعایت ارکان مشخصی است. وجود مال، تصرف غیرمجاز، عدم پرداخت اجرت، قابلیت تعیین اجرت‌المثل، مدت زمان تصرف، قصد انتفاع و ارائه مستندات کافی، از جمله ارکان اساسی این دعوی به شمار می‌آیند. با توجه به این ارکان، خواهان می‌تواند به طور مؤثری حقوق خود را در برابر تصرفات غیرمجاز دیگران مطالبه کند و از تضییع حقوق خود جلوگیری نماید.

تفاوت اجرت‌المثل ایام تصرف و اجاره‌بها

در حقوق مدنی ایران، دو مفهوم اجرت‌المثل ایام تصرف و اجاره بها به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما این دو مفهوم از جنبه‌های مختلفی با یکدیگر تفاوت دارند. در این قسمت از مقاله، به بررسی تفاوت‌های اساسی بین این دو مفهوم پرداخته و ابعاد مختلف آن‌ها را تحلیل می‌کنیم.

اجرت‌المثل ایام تصرف به معنای حق‌الزحمه‌ای است که شخص باید به مالک مال پرداخت کند، زمانی که بدون اجازه از مال او استفاده کرده است. در واقع، اجرت‌المثل به عنوان جبران خسارت برای مالک در نظر گرفته می‌شود و معمولا در مواردی مطرح می‌شود که تصرف غیرمجاز صورت گرفته باشد.

اجاره بها، از سوی دیگر، مبلغی است که مستأجر به مالک پرداخت می‌کند تا به مدت معین از ملک یا دارایی او استفاده کند. این مبلغ بر اساس توافق بین طرفین تعیین می‌شود و معمولا در قالب قرارداد اجاره مشخص می‌گردد.

اجرت‌المثل ایام تصرف در ماده ۳۳۷ قانون مدنی ایران تعریف شده است و به معنای جبران خسارت ناشی از تصرف غیرمجاز است. در مقابل، اجاره بها تحت قوانین خاص قراردادهای اجاره و مواد ۴۶۸ تا ۵۰۶ قانون مدنی مورد بررسی قرار می‌گیرد. این قوانین به طور خاص به شرایط و ضوابط قراردادهای اجاره پرداخته و حقوق و تکالیف طرفین را مشخص می‌کند.

برای مطالبه اجرت‌المثل، شرایط خاصی باید وجود داشته باشد:

  • تصرف غیرمجاز: شخص باید بدون اجازه مالک از مال استفاده کرده باشد.
  • عدم پرداخت اجرت: در صورتی که خوانده به طور قانونی از مال استفاده کرده باشد، حق مطالبه اجرت‌المثل وجود ندارد.
  • قابلیت تعیین اجرت‌المثل: خواهان باید بتواند مبلغی مشخص را به عنوان اجرت‌المثل تعیین کند.

در مقابل، برای اجاره بها، شرایط خاصی وجود دارد که شامل:

  • وجود قرارداد اجاره: برای مطالبه اجاره بها، باید قراردادی بین طرفین وجود داشته باشد.
  • توافق بر سر مبلغ: اجاره بها باید بر اساس توافق طرفین تعیین شود.
  • مدت زمان مشخص: قرارداد اجاره باید دارای مدت زمان مشخص باشد.

اجرت‌المثل معمولا در مواردی مطرح می‌شود که تصرف غیرمجاز صورت گرفته است. به عبارت دیگر، شخصی بدون اجازه مالک از مال استفاده کرده و در نتیجه مالک دچار خسارت شده است. اما اجاره بها در مواردی مطرح می‌شود که تصرف قانونی و بر اساس توافق بین طرفین انجام شده است. در این حالت، مستأجر حق استفاده از ملک را دارد و موظف به پرداخت اجاره بها است.

اجرت‌المثل معمولا بر اساس عرف و عادت‌های جامعه تعیین می‌شود و ممکن است با توجه به شرایط خاص هر مورد متفاوت باشد. به عنوان مثال، اجرت‌المثل برای استفاده از یک ملک مسکونی ممکن است با اجرت‌المثل برای استفاده از یک ملک تجاری متفاوت باشد.

از سوی دیگر، اجاره بها به طور مستقیم بر اساس توافق طرفین تعیین می‌شود و معمولا در قرارداد اجاره مشخص می‌گردد. این مبلغ می‌تواند به صورت ماهیانه، سالیانه یا به هر شکل دیگری تعیین شود.

اجرت‌المثل به عنوان جبران خسارت برای مالک در نظر گرفته می‌شود و ممکن است به عنوان یک ابزار برای حفظ حقوق مالکیت عمل کند. در صورتی که شخصی اجرت‌المثل را پرداخت نکند، مالک می‌تواند از طریق مراجع قضائی اقدام به مطالبه آن کند.

اجاره بها نیز به عنوان یک تعهد مالی بین مستأجر و مالک در نظر گرفته می‌شود. عدم پرداخت اجاره بها می‌تواند به فسخ قرارداد اجاره و حتی تخلیه ملک منجر شود. در این حالت، مالک حق دارد که مستأجر را به پرداخت اجاره بها وادار کند و در صورت عدم پرداخت، به مراجع قضائی مراجعه کند.

در پایان می‌توان گفت، اجرت‌المثل ایام تصرف و اجاره بها دو مفهوم مهم در حقوق مدنی هستند که هر یک شرایط و الزامات خاص خود را دارند. اجرت‌المثل به عنوان جبران خسارت ناشی از تصرف غیرمجاز و اجاره بها به عنوان تعهد مالی ناشی از قرارداد اجاره عمل می‌کند. درک این تفاوت‌ها برای افراد و فعالان حوزه حقوقی ضروری است، زیرا می‌تواند در تعیین حقوق و تکالیف طرفین در روابط اقتصادی و اجتماعی تأثیرگذار باشد. با توجه به این تفاوت‌ها، افراد می‌توانند به درستی از حقوق خود در برابر تصرفات غیرمجاز یا قراردادهای اجاره دفاع کنند.

تفاوت اجرت‌المثل و اجرت‌المسمی

در حقوق مدنی ایران، دو مفهوم اجرت‌المثل و اجرت‌المسمی به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند و هر یک کاربردهای خاص خود را دارند. این دو مفهوم، به‌خصوص در زمینه قراردادها و روابط حقوقی بین افراد، اهمیت زیادی دارند. در ادامه، به بررسی تفاوت‌های اساسی بین اجرت‌المثل و اجرت‌المسمی پرداخته و ابعاد مختلف آن‌ها را تحلیل می‌کنیم.

اجرت‌المثل به معنای حق‌الزحمه‌ای است که شخص باید به مالک یا متصرف مال پرداخت کند، زمانی که بدون اجازه از مال او استفاده کرده است. این مفهوم معمولا در مواردی مطرح می‌شود که تصرف غیرمجاز صورت گرفته و مالک دچار خسارت شده است. اجرت‌المثل به‌عنوان جبران خسارت برای مالک در نظر گرفته می‌شود و معمولا بر اساس عرف و عادت‌های جامعه تعیین می‌شود.

اجرت‌المسمی، از سوی دیگر، به مبلغ مشخصی اشاره دارد که در قراردادهای اجاره یا کار مشخص شده است. این مبلغ معمولاً بر اساس توافق طرفین تعیین می‌شود و در قرارداد به‌طور صریح ذکر می‌گردد. اجرت‌المسمی به‌عنوان تعهد مالی بین طرفین در نظر گرفته می‌شود و در صورت عدم پرداخت، تبعات قانونی خاص خود را دارد.

اجرت‌المثل در ماده ۳۳۷ و ۳۲۰ قانون مدنی ایران تعریف شده است و به معنای جبران خسارت ناشی از تصرف غیرمجاز است. در مقابل، اجرت‌المسمی تحت قوانین خاص قراردادهای اجاره و مواد ۴۶۸ تا ۵۰۶ قانون مدنی مورد بررسی قرار می‌گیرد. این قوانین به‌طور خاص به شرایط و ضوابط قراردادهای اجاره پرداخته و حقوق و تکالیف طرفین را مشخص می‌کند.

برای مطالبه اجرت‌المثل، شرایط خاصی باید وجود داشته باشد:

  • تصرف غیرمجاز: شخص باید بدون اجازه مالک از مال استفاده کرده باشد.
  • عدم پرداخت اجرت: در صورتی که خوانده به‌طور قانونی از مال استفاده کرده باشد، حق مطالبه اجرت‌المثل وجود ندارد.
  • قابلیت تعیین اجرت‌المثل: خواهان باید بتواند مبلغی مشخص را به‌عنوان اجرت‌المثل تعیین کند.

در مقابل، برای اجرت‌المسمی، شرایط خاصی وجود دارد که شامل:

  • وجود قرارداد: برای مطالبه اجرت‌المسمی، باید قراردادی بین طرفین وجود داشته باشد.
  • توافق بر سر مبلغ: اجرت‌المسمی باید بر اساس توافق طرفین تعیین شود.
  • مدت زمان مشخص: قرارداد باید دارای مدت زمان مشخص باشد.

اجرت‌المثل معمولا در مواردی مطرح می‌شود که تصرف غیرمجاز صورت گرفته است. به عبارت دیگر، شخصی بدون اجازه مالک از مال استفاده کرده و در نتیجه مالک دچار خسارت شده است. در این حالت، اجرت‌المثل به‌عنوان جبران خسارت برای مالک در نظر گرفته می‌شود.

اجرت‌المسمی در مواردی مطرح می‌شود که تصرف قانونی و بر اساس توافق بین طرفین انجام شده است. به‌عنوان مثال، در قراردادهای اجاره، مستأجر حق استفاده از ملک را دارد و موظف به پرداخت اجرت‌المسمی است. در این حالت، اجرت‌المسمی به‌عنوان تعهد مالی مستأجر نسبت به مالک تلقی می‌شود.

اجرت‌المثل معمولا بر اساس عرف و عادت‌های جامعه تعیین می‌شود و ممکن است با توجه به شرایط خاص هر مورد متفاوت باشد. به‌عنوان مثال، اجرت‌المثل برای استفاده از یک ملک مسکونی ممکن است با اجرت‌المثل برای استفاده از یک ملک تجاری متفاوت باشد. در این مرحله، ارائه مستندات و شواهدی که نشان‌دهنده قیمت روز اجاره باشد، ضروری است.

اجرت‌المسمی به‌طور مستقیم بر اساس توافق طرفین تعیین می‌شود و معمولا در قرارداد اجاره مشخص می‌گردد. این مبلغ می‌تواند به‌صورت ماهیانه، سالیانه یا به هر شکل دیگری تعیین شود. در این مورد، طرفین می‌توانند بر اساس نیازها و شرایط خود، مبلغ اجرت‌المسمی را تعیین کنند.

اجرت‌المثل به‌عنوان جبران خسارت برای مالک در نظر گرفته می‌شود و ممکن است به‌عنوان یک ابزار برای حفظ حقوق مالکیت عمل کند. در صورتی که شخصی اجرت‌المثل را پرداخت نکند، مالک می‌تواند از طریق مراجع قضائی اقدام به مطالبه آن کند. همچنین، در صورت عدم پرداخت اجرت‌المثل، ممکن است متصرف به مسئولیت‌های قانونی و مالی دچار شود.

اجرت‌المسمی نیز به‌عنوان یک تعهد مالی بین مستأجر و مالک در نظر گرفته می‌شود. عدم پرداخت اجرت‌المسمی می‌تواند به فسخ قرارداد اجاره و حتی تخلیه ملک منجر شود. در این حالت، مالک حق دارد که مستأجر را به پرداخت اجرت‌المسمی وادار کند و در صورت عدم پرداخت، به مراجع قضائی مراجعه کند.

به طور خلاصه، اجرت‌المثل و اجرت‌المسمی دو مفهوم مهم در حقوق مدنی ایران هستند که هر یک شرایط و الزامات خاص خود را دارند. اجرت‌المثل به‌عنوان جبران خسارت ناشی از تصرف غیرمجاز و اجرت‌المسمی به‌عنوان تعهد مالی ناشی از قرارداد اجاره عمل می‌کند. درک این تفاوت‌ها برای افراد و فعالان حوزه حقوقی ضروری است، زیرا می‌تواند در تعیین حقوق و تکالیف طرفین در روابط اقتصادی و اجتماعی تأثیرگذار باشد.

با توجه به این تفاوت‌ها، افراد می‌توانند به‌درستی از حقوق خود در برابر تصرفات غیرمجاز یا قراردادهای اجاره دفاع کنند و از تضییع حقوق خود جلوگیری نمایند.

معنای اجرت‌المثل ایام تصرف در قرارداد اجاره

در خصوص اجرت المثل ایام تصرف در قرارداد اجاره لازم به توضیح است که اگر موجر پس از پایان مدت اجاره، برای تصرف ملک اجازه‌ای به مستاجر نداده باشد، حق دریافت اجرت المثل را از مستاجر خواهد داشت و در این رابطه تفاوتی نمی‌کند که ملک یا همان عین مستاجره مورد استفاده قرار گرفته باشد یا نه.

این نکته از ماده ۴۹۴ قانون مدنی مستنبط است؛ چنانچه این ماده بیان می‌دارد عقد اجاره به محض انقضا مدت برطرف می‌شود و اگر پس از انقضا آن مستاجر عین مستاجره را بدون اذن مالک مدتی در تصرف خود نگاه دارد موجر برای مدت مزبور مستحق اجرت المثل خواهد بود اگرچه مستاجر استیفا منفعت نکرده باشد و اگر با اجازه مالک در تصرف نگاه دارد وقتی باید اجرت المثل بدهد که استیفا منفعت کرده باشد مگر اینکه مالک اجازه داده باشد که مجاناً استفاده نماید.

فرض این ماده بر آن است که موجر با ادامه تصرف مستاجر موافق نیست البته سکوت موجر در پایان مدت اجاره قرینه رضای او بر ادامه انتفاع است.

اجرت المثلی که در ماده مورد اشاره قرار گرفته است اجرت المثل واقعی است که با توجه به نرخ روز بازار توسط کارشناس محاسبه می‌شود.

در خصوص نحوه محاسبه اجرت المثل ایام تصرف در قرارداد اجاره باید گفت؛ دادگاه با صدور قرار کارشناسی دستور تعیین مبلغ را از تاریخ مطالبه مالک که با تقدیم اظهارنامه مشخص می‌شود صادر می‌نماید کارشناس نیز با در نظر داشتن معیارهایی همچون مساحت و موقعیت ملک و بررسی وضعیت آن با املاک مشابه نسبت به اعلام نظر کارشناسی خود اقدام خواهد کرد.

موارد مطالبه اجرت‌المثل ایام تصرف

اجرت‌المثل ایام تصرف به‌عنوان ابزاری برای جبران خسارت ناشی از تصرفات غیرمجاز در حقوق مدنی شناخته می‌شود.

موارد مطالبه اجرت‌المثل ایام تصرف

موارد مختلفی وجود دارد که در آن‌ها می‌توان اجرت‌المثل را مطالبه کرد، از جمله تصرف غیرمجاز، عدم وجود قرارداد اجاره، تصرفات موقت، تصرف در اموال مشترک و تصرف در اموال ورثه که در ادامه به شرح دقیق این موارد می‌پردازم؛

۱. تصرف غیرمجاز

اولین و مهم‌ترین موردی که می‌تواند موجب مطالبه اجرت‌المثل ایام تصرف شود، تصرف غیرمجاز است. این به معنای استفاده از ملک یا دارایی شخصی دیگر بدون اجازه و موافقت مالک است.

به‌ عنوان مثال، اگر شخصی به‌ طور غیرقانونی وارد ملکی شود و از آن استفاده کند، مالک حق دارد اجرت‌المثل ایام تصرف را مطالبه کند. این مورد شامل مواردی چون سکونت، اجاره به‌صورت غیرقانونی یا استفاده از امکانات ملک می‌شود.

۲. عدم وجود قرارداد اجاره

در صورتی که بین مالک و متصرف قراردادی برای اجاره وجود نداشته باشد، مالک می‌تواند اجرت‌المثل ایام تصرف را مطالبه کند.

اگر شخصی به‌ طور غیرمجاز از ملکی استفاده کند و هیچ توافقی برای اجاره آن ملک وجود نداشته باشد، مالک می‌تواند از طریق مراجع قضائی مطالبه اجرت‌المثل کند. این موضوع به‌ویژه در مواردی که تصرف به مدت طولانی ادامه یافته باشد، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

۳. تصرفات موقت

گاهی اوقات، تصرفات موقت نیز می‌تواند به مطالبه اجرت‌المثل منجر شود.

به‌ عنوان مثال، اگر شخصی به‌ طور موقت از ملکی استفاده کند و پس از پایان مدت تصرف، بدون پرداخت اجاره بها یا توافق با مالک، ملک را ترک کند، مالک می‌تواند اجرت‌المثل ایام تصرف را برای ایام استفاده غیرمجاز مطالبه کند.

در این حالت، حتی اگر تصرف مدت کوتاهی داشته باشد، مالک حق دارد خسارت خود را دریافت کند.

۴. تصرف در اموال مشترک

در مواردی که اموال مشترکی وجود دارد و یکی از شرکا بدون اجازه سایرین از آن استفاده کند، نیز می‌توان اجرت‌المثل ایام تصرف را مطالبه کرد.

به‌ عنوان مثال، اگر دو نفر مالک مشترک یک ملک باشند و یکی از آن‌ها به‌تنهایی از ملک استفاده کند، شریک دیگر می‌تواند اجرت‌المثل را برای ایام تصرف غیرمجاز مطالبه کند. این موضوع به‌خصوص در روابط شراکتی و مالکیت‌های مشاع بسیار حائز اهمیت است.

۵. تصرف در ملک ورثه

در مواردی که یک ملک متعلق به ورثه است و یکی از وراث بدون اجازه سایر وراث از ملک استفاده کند، دیگر وراث می‌توانند اجرت‌المثل ایام تصرف را مطالبه کنند.

این نوع تصرفات می‌تواند به اختلافات خانوادگی منجر شود و مطالبه اجرت‌المثل می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای حفظ حقوق سایر وراث عمل کند.

۶. تصرف در اموال عمومی

گاهی اوقات، تصرف در اموال عمومی نیز می‌تواند به مطالبه اجرت‌المثل منجر شود. به‌عنوان مثال، اگر شخصی به‌ طور غیرمجاز از امکانات عمومی مانند پارک‌ها یا زمین‌های عمومی استفاده کند، ممکن است نهادهای مسئول بتوانند اجرت‌المثل را مطالبه کنند. این موضوع به‌ویژه در زمینه حفظ حقوق عمومی و جلوگیری از سوءاستفاده از منابع عمومی اهمیت دارد.

شرایط لازم جهت مطالبه اجرت‌المثل ایام تصرف

اجرت‌المثل ایام تصرف یکی از مفاهیم مهم در حقوق مدنی است که به جبران خسارت ناشی از تصرفات غیرمجاز اموال می‌پردازد.

شرایط لازم جهت مطالبه اجرت‌المثل ایام تصرف

برای اینکه مالک بتواند اجرت‌المثل ایام تصرف را مطالبه کند، شرایط خاصی باید وجود داشته باشد. در این بخش از مقاله، به بررسی این شرایط می‌پردازم.

تصرف غیرمجاز

اولین و مهم‌ترین شرط برای مطالبه اجرت‌المثل، وجود تصرف غیرمجاز است. این به معنای استفاده از ملک یا دارایی شخصی دیگر بدون اجازه و توافق مالک است.

به‌ عنوان مثال، اگر فردی به‌طور غیرقانونی وارد ملکی شود و از آن استفاده کند، مالک می‌تواند اجرت‌المثل ایام تصرف را مطالبه کند. در این مورد، تصرف باید به‌گونه‌ای باشد که مالک از آن مطلع نباشد یا به‌طور صریح رضایت نداده باشد.

عدم وجود قرارداد اجاره

شرط دیگری که باید در نظر گرفته شود، عدم وجود قرارداد اجاره است. اگر بین مالک و متصرف قراردادی برای اجاره ملک وجود داشته باشد، دیگر نیازی به مطالبه اجرت‌المثل نیست.

در واقع، اجرت‌المثل تنها در شرایطی مطرح می‌شود که هیچ توافقی برای استفاده از ملک وجود نداشته باشد. بنابراین، اگر قراردادی برای اجاره ملک وجود داشته باشد، مالک نمی‌تواند اجرت‌المثل را مطالبه کند. البته همانطور که پیش‌تر نیز اشاره کردیم با انقضای مدت اجاره و ادامه فرایند سکونت یا استیفا از ملک مورد اجاره؛ مالک مستحق دریافت اجرت‌المثل خواهد بود.

قابلیت تعیین اجرت‌المثل

مالک باید بتواند مبلغی مشخص را به‌عنوان اجرت‌المثل تعیین کند. این مبلغ معمولا بر اساس عرف و عادت‌های جامعه و قیمت روز اجاره ملک محاسبه می‌شود. به‌عبارت دیگر، مالک باید بتواند ثابت کند که در صورت اجاره ملک، چه مبلغی دریافت می‌کرده است.

در این راستا، بررسی اجاره‌های مشابه در منطقه و شرایط مشابه می‌تواند به تعیین اجرت‌المثل کمک کند. البته در این زمینه عموما دادگاه با صدور قرار کارشناسی، از کارشناس می‌خواهد که در رابطه با تعیین میزان اجرت‌‌المثل نظر خود را اعلام نماید.

عدم رضایت مالک

مالک باید به‌طور صریح یا ضمنی از تصرف غیرمجاز رضایت نداشته باشد. اگر مالک به تصرف رضایت داده باشد، حق مطالبه اجرت‌المثل از او ساقط می‌شود. به‌عبارت دیگر، اگر مالک به‌طور آگاهانه اجازه استفاده از ملک را به متصرف داده باشد، نمی‌تواند بعداً اجرت‌المثل را مطالبه کند.

وجود خسارت ناشی از تصرف

وجود خسارت ناشی از تصرف نیز یکی از شرایط مهم است. در برخی موارد، اگر تصرف غیرمجاز موجب خسارت به ملک نشده باشد، ممکن است مطالبه اجرت‌المثل غیرموجه باشد. بنابراین، مالک باید بتواند اثبات کند که تصرف غیرمجاز منجر به خسارت مالی یا کاهش ارزش ملک شده است.

رعایت مهلت قانونی

مطالبه اجرت‌المثل باید در مهلت‌های قانونی انجام شود. این مهلت‌ها بسته به نوع دعوی و شرایط خاص ممکن است متفاوت باشد. به‌عنوان مثال، در برخی موارد، مهلت برای طرح دعوی ممکن است یک سال از تاریخ تصرف غیرمجاز باشد. بنابراین، مالک باید به این مهلت‌ها توجه کند تا حق خود را از دست ندهد.

اثبات تصرف

مالک باید بتواند تصرف غیرمجاز را اثبات کند. این امر ممکن است شامل ارائه شواهدی مانند شهادت شهود، مستندات و مدارک باشد. در واقع، بار اثبات بر عهده مالک است و او باید بتواند نشان دهد که متصرف بدون اجازه از ملک استفاده کرده است.

شرایط خاص

در برخی موارد خاص، ممکن است شرایط دیگری نیز لازم باشد. به‌عنوان مثال، در صورتی که ملک متعلق به ورثه باشد، ممکن است نیاز به توافق سایر وراث برای مطالبه اجرت‌المثل باشد. همچنین، در مواردی که ملک عمومی است، نهادهای مسئول ممکن است بتوانند اجرت‌المثل را مطالبه کنند.

شرایط مختلفی وجود دارد که در آن‌ها می‌توان اجرت‌المثل را مطالبه کرد، از جمله تصرف غیرمجاز، عدم وجود قرارداد اجاره، قابلیت تعیین اجرت‌المثل، عدم رضایت مالک، وجود خسارت ناشی از تصرف، رعایت مهلت قانونی و اثبات تصرف.

درک این شرایط به افراد و فعالان حقوقی کمک می‌کند تا از حقوق خود در برابر تصرفات غیرمجاز دفاع کنند و از تضییع حقوق مالکیت جلوگیری نمایند.

مراحل مطالبه اجرت‌المثل

مطالبه اجرت‌المثل در حقوق مدنی دارای مراحل خاصی است که در ادامه به تفصیل بررسی می‌شود.

مراحل مطالبه اجرت‌المثل

  1. شناسایی شرایط تصرف: اولین مرحله در مطالبه اجرت‌المثل ایام تصرف، شناسایی شرایط تصرف است. باید مشخص شود که آیا تصرف به‌صورت قانونی و با اجازه مالک بوده یا خیر. همچنین، مدت زمان تصرف و نوع استفاده از ملک نیز باید مشخص گردد. این اطلاعات به تعیین حق‌الزحمه و اثبات ادعا کمک می‌کند.
  2. جمع‌آوری مستندات: جمع‌آوری مستندات و شواهد برای اثبات تصرف و مدت زمان آن مرحله بعدی است. این مستندات می‌توانند شامل فاکتورها، قراردادها، گواهی‌های شهود و هر نوع مدرک دیگری باشند که نشان‌دهنده تصرف غیرمجاز و مدت زمان آن هستند. وجود مستندات قوی می‌تواند شانس موفقیت در مطالبه اجرت‌المثل را افزایش دهد.
  3. مشاوره با وکیل: مشاوره حقوقی در حقوق مدنی می‌تواند به شما در مراحل بعدی کمک کند. وکیل می‌تواند به شما در تحلیل شرایط، جمع‌آوری مستندات و نوشتن دادخواست کمک کند. این مرحله به‌ویژه در موارد پیچیده یا زمانی که طرف مقابل همکاری نمی‌کند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
  4. تنظیم دادخواست: پس از جمع‌آوری مستندات و مشاوره با وکیل، نوبت به تنظیم دادخواست می‌رسد. در این دادخواست باید به‌دقت توضیح داده شود که چه زمانی و چگونه تصرف صورت گرفته و چرا حق‌الزحمه آن مطالبه می‌شود. همچنین، مبلغ مورد نظر برای اجرت‌المثل باید تعیین شود. این مبلغ معمولاً بر اساس نرخ‌های رایج و هزینه‌های مشابه محاسبه می‌شود. امکان تنظیم دادخواست از طریق دفاتر خدمات قضایی وجود دارد.
  5. ارائه دادخواست به دادگاه: پس از تنظیم دادخواست، باید آن را به دادگاه مربوطه ارائه کنید. بسته به نوع ملک و مبلغ مطالبه‌شده، ممکن است دادگاه عمومی یا دادگاه‌های تخصصی صلاحیت رسیدگی داشته باشند. پس از ارائه دادخواست، دادگاه تاریخ جلسه رسیدگی را تعیین می‌کند.
  6. جلسه رسیدگی: در جلسه رسیدگی، طرفین دعوی به ارائه دلایل و مستندات خود می‌پردازند. وکیل شما می‌تواند به‌طور مؤثر از حقوق شما دفاع کرده و شواهد جمع‌آوری‌شده را به قاضی ارائه دهد. قاضی پس از بررسی مستندات و شنیدن اظهارات طرفین، تصمیم‌گیری خواهد کرد.
  7. صدور رأی: پس از پایان جلسه رسیدگی، قاضی رأی خود را صادر می‌کند. اگر رأی به نفع شما باشد، طرف مقابل موظف به پرداخت اجرت‌المثل ایام تصرف خواهد بود. در غیر این صورت، شما می‌توانید نسبت به رأی صادرشده درخواست تجدیدنظر کنید.

مطالبه اجرت‌المثل ایام تصرف فرآیندی قانونی و دقیق است که نیاز به توجه به جزئیات و مستندات دارد. با رعایت مراحل فوق و همکاری با یک وکیل مجرب، می‌توان به نتایج مطلوبی در این زمینه دست یافت.

هزینه دادرسی دعوای اجرت‌المثل ایام تصرف

هزینه دادرسی به تمامی هزینه‌هایی اطلاق می‌شود که برای طرح دعوی در دادگاه و رسیدگی به آن لازم است. این هزینه‌ها شامل هزینه‌های مربوط به ثبت دادخواست، هزینه‌های کارشناسی، هزینه‌های مربوط به حق‌الوکاله و سایر هزینه‌های مرتبط با فرآیند دادرسی می‌باشد.

در دعاوی اجرت‌المثل، این هزینه‌ها به‌طور خاص اهمیت دارند، زیرا ممکن است بر تصمیم‌گیری طرفین و ادامه دعوی تأثیر بگذارند.

بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی ایران، هزینه دادرسی به‌طور کلی بر اساس ارزش خواسته محاسبه می‌شود. در دعاوی اجرت‌المثل، ارزش خواسته معمولا برابر با مبلغی است که خواهان برای اجرت‌المثل مطالبه می‌کند. برای مثال، اگر خواهان مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان را به عنوان اجرت‌المثل مطالبه کند، هزینه دادرسی بر اساس این مبلغ محاسبه خواهد شد.

قانونگذار برای محاسبه هزینه دادرسی جدول مشخصی را تعیین کرده است. به‌طور کلی، هزینه دادرسی به صورت درصدی از مبلغ خواسته محاسبه می‌شود. این درصد بسته به میزان خواسته و نوع دعوی متفاوت است.

برای مثال، در دعاوی با مبلغ خواسته کمتر از یک میلیارد تومان، هزینه دادرسی ممکن است حدود ۲ تا ۵ درصد باشد. این هزینه‌ها به‌صورت تدریجی افزایش می‌یابند و برای مبالغ بالاتر نیز درصد کمتری اعمال می‌شود. در موارد خواسته اجرت المثل با عنایت به اینکه این خواسته تابعی از غیرمنقول(ملک) است بایستی برای پرداخت هزینه دادرسی قیمت منطقه ای اخذ و براساس آن اقدام گردد.

برای طرح دعوی در دادگاه، خواهان ملزم به پرداخت هزینه دادرسی است. این هزینه باید در زمان ارائه دادخواست پرداخت شود و عدم پرداخت آن می‌تواند منجر به رد دادخواست گردد. در برخی موارد، اگر خواهان موفق به جلب نظر قاضی شود، ممکن است هزینه دادرسی از طرف مقابل (خوانده) نیز مطالبه شود.

هزینه دادرسی یکی از عوامل مؤثر در تصمیم‌گیری طرفین دعوی است. بسیاری از افراد به دلیل هزینه‌های بالای دادرسی از طرح دعاوی خود منصرف می‌شوند. این موضوع می‌تواند به نفع متصرفین غیرمجاز باشد، زیرا آنها ممکن است از ترس هزینه‌های دادرسی از پیگیری حقوق مالکانه خود صرف‌نظر کنند. بنابراین، آگاهی از هزینه‌های دادرسی و مشاوره با وکیل می‌تواند به تصمیم‌گیری بهتر کمک کند.

علاوه بر هزینه دادرسی، ممکن است هزینه‌های جانبی دیگری نیز وجود داشته باشد. این هزینه‌ها شامل حق‌الوکاله وکیل، هزینه‌های کارشناسی، هزینه‌های سفر و سایر هزینه‌های مرتبط با دادرسی می‌شود. این هزینه‌ها نیز باید در نظر گرفته شوند و می‌توانند بر تصمیم‌گیری نهایی خواهان تأثیر بگذارند.

آگاهی از نحوه محاسبه، پرداخت و تأثیر این هزینه‌ها بر تصمیم‌گیری می‌تواند به طرفین دعوی کمک کند تا با آگاهی و برنامه‌ریزی مناسب، از حقوق خود دفاع کنند.

پرسش‌های متداول

اجرت‌المثل ایام تصرف چیست؟

اجرت‌المثل ایام تصرف به معنای حق‌الزحمه‌ای است که مالک یک ملک می‌تواند برای مدت زمانی که شخص دیگری بدون اجازه او از آن ملک استفاده کرده، مطالبه کند.

چه شرایطی برای مطالبه اجرت‌المثل وجود دارد؟

برای مطالبه اجرت‌المثل، باید ثابت شود که تصرف غیرمجاز بوده و مالکیت بر ملک وجود دارد. همچنین، مدت زمان تصرف و نوع استفاده نیز باید مشخص گردد.

هزینه دادرسی در دعاوی اجرت‌المثل چگونه محاسبه می‌شود؟

هزینه دادرسی در دعاوی اجرت‌المثل بر اساس ارزش خواسته محاسبه می‌شود. این ارزش معمولاً برابر با مبلغی است که خواهان به عنوان اجرت‌المثل مطالبه می‌کند و هزینه دادرسی به‌صورت درصدی از این مبلغ تعیین می‌شود.

مطالبه اجرت المثل ایام تصرف با گروه حقوقی بنیاد وکلا

آیا شما یا یکی از نزدیکان‌تان با موضوع اجرت‌المثل ایام تصرف مواجه هستید؟ گروه حقوقی بنیاد وکلا به عنوان معتبرترین مرکز حقوقی ایران در این زمینه تخصص و تجربه لازم را دارد تا شما را در هر مرحله از رسیدگی قانونی راهنمایی کند.

خدمات ما در حوزه اجرت‌المثل ایام تصرف شامل:

  • تحلیل دقیق پرونده‌های مربوط به دعاوی اجرت‌المثل توسط وکیل ملکی
  • نمایندگی قانونی در محاکم و فرآیندهای قضایی مربوط به دعاوی مطالبه اجرت‌المثل ایام تصرف و دفاع در آن
  • راهنمایی در خصوص اقدامات پیشگیرانه و حقوقی  در ارائه شکواییه یا دادخواست مطالبه اجرت‌المثل می‌باشد.

اگر به دنبال وکیل متخصص دعاوی مربوط به اجرت‌المثل هستید و می‌خواهید هر چه سریع‌تر با وکیل در موضوع اجرت‌المثل مشورت کنید‌، وارد صفحه مشاوره حقوقی ملکی شوید و از روش‌های تلفنی و آنلاین استفاده کنید.

میانگین امتیازات ۵ از ۵
از مجموع ۲ رای

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا