در قانون آیین دادرسی مدنی روش هایی برای شکایت از احکامی که دادگاه صادر می کند، پیش بینی شده است.
با اینکه همواره اصل بر آن است که طرفین دعوا در جریان دادرسی حضور دارند، با این حال ممکن است که حکم دادگاه به صورت غیابی صادر بشود، به همین دلیل، اعتراض به حکم غیابی از طریق واخواهی پیش بینی شده است.
بر اساس قانون، واخواهی باید در مهلت مقرر و در مرجع رسیدگی به واخواهی اقامه بشود، در غیر این صورت، ممکن است که دادخواست واخواهی رد شود.
به همین مناسبت در این مقاله به بررسی واخواهی، مهلت واخواهی و مرجع تقدیم دادخواست واخواهی خواهیم پرداخت.
واخواهی چیست؟
در صورتی که در دادگاه علیه ما حکم غیابی صادر شده باشد، می توانیم از آن حکم در دادگاه شکایت کنیم.
بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی، از احکامی که به صورت غیابی صادر شده اند، تنها می توان درخواست واخواهی کرد؛ به همین دلیل، برای اینکه بدانیم از چه احکامی می توان واخواهی نمود، باید با احکام غیابی آشنا شویم.
ملاک تشخیص حکم غیابی از حکم حضوری این است که خوانده یا نمایندگان او در جلسه رسیدگی حضور نداشته باشند، لایحه به دادگاه نفرستاده باشند و اخطاریه هم ابلاغ واقعی نشده باشد.
مهلت واخواهی
در قانون آیین دادرسی مدنی، برای اعتراض واخواهی مهلتی تعیین شده است که برای اشخاص مقیم ایران و اشخاص خارج از ایران متفاوت است.
مهلت واخواهی برای اشخاصی که مقیم ایران هستند بیست روز است و مهلت واخواهی برای اشخاصی که مقیم خارج از ایران هستند دو ماه از تاریخ ابلاغ حکم غیابی است.
مرجع تقدیم دادخواست واخواهی
همانگونه که اشاره شد، واخواهی صرفا نسبت به احکام غیابی به عمل می آید؛ به همین مناسبت، مرجع تقدیم دادخواست واخواهی و رسیدگی به واخواهی، همان دادگاهی است که حکم غیابی را صادر کرده است.
بنابراین، همان دادگاهی که حکم غیابی را صادر کرده است به درخواست واخواهی رسیدگی می نماید و احتمال دارد که پس از رسیدگی، از حکم پیشین خود عدول کند و حکم دیگری صادر کند.
بر اساس ماده ۳۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی، واخواهی به موجب دادخواست به عمل می آید.
داخواست واخواهی در صورتی که کامل نباشد مدیر دفتر دادگاه اخطار رفع نقص صادر می کند و اگر در مهلت ده روزه تکمیل نشد، قرار رد دادخواست واخواهی صادر می شود.
