شهادت عبارت است از اخبار به حقی به نفع یکی از طرفین دعوا و به ضرر طرف دیگر.
__tel_banner
شهادت به عنوان یکی از مرسوم ترین ادله در اکثر دعاوی در مراجع دادگاه ها مورد استناد قرار میگیرد که در این موارد قاضی رسیدگی کننده طبق قانون مکلف به تفهیم شرایط شهادت و عواقب شهادت دروغ به فرد شاهد میباشد.
با این اوصاف ممکن است فردی که بعنوان شاهد تعرفه شده است، علیرغم تفهیم عواقب شهادت کذب به ایشان، بهر علتی در بیان شهادت اصل صداقت و راستگویی را رعایت ننماید و بدین ترتیب موجبات زوال حقوق فرد دیگری را فراهم آورد.
در این صورت فردی که پیرو ادای شهادت کذب متضرر شده است، امکان طرح دعوا و پیگیری موضوع را دارد، در واقع ادای شهادت کذب مستند به ماده ۶۵۰ بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی جرم انگاری شده است و در صورت اثبات ارتکاب این جرم، محکوم علیه به ۳ ماه و یک روز تا ۲ سال حبس یا به یک میلیون و ۵۰۰ هزار تا ۱۲ میلیون ریال جزای نقدی محکوم می شود.
__online_banner
عنصر مادی جرم شهادت کذب آن است که فرد مرتکب، در دادگاه، نزد مقام رسمی، اقدام به ادای شهادتی نماید که مفاد آن کذب می باشد که در این صورت فردی که بر علیه وی ادام به ادای شهادت شده است با استناد متن استشهادیه می تواند اقدام به طرح دعوای شهادت کذب نماید.
حال چنانچه حکمی به تبع شهادت دروغ یک شاهد کاذب صادر شده باشد و مراتب کذب بودن شهادت پیرو شکایت شاکی به اثبات برسد؛ در این صورت؛ اولا؛ حکمی که به استناد شهادت کذب صادر شده است نقض می شود، ثانیا؛ شاهد کاذب به مجازات مقرر قانونی محکوم می شود ثالثا؛ چنانچه فردی که شهادت کذب بر علیه وی اقامه شده است در پی این شهادت متحمل ضرر و خسارتی شده باشد می تواند به استناد ماده ۲۰۱ از قانون آیین دادرسی کیفری با اثبات مراتب خسارت تقاضای محکومیت شاهد کاذب به جبران خسارات وارده را نماید.
