درحقوق داخلی مفاهیم موردبحث از نبود تعریف قانونی جامع و نیز نبود رویه قضایی و تحلیل حقوقی توسط دکترین رنج می برند، هرچندکه برخی از صاحب نظران بدان اشاره ای مختصر داشته اند.
قانون گذار طی ماده ۶ قانون حمایت ازمولفان و مصنفان وهنرمندان مصوب ۱۳۴۸/۱۰/۱۱مقررداشته:
اثری که با همکاری دو یا چند پدید آورنده به وجود آمده باشد و کار یکایک آنان جدا و متمایز نباشد، اثر مشترک نامیده میشود و حقوق ناشی از آن حق مشاع پدیدآورندگان است.
همچنین قانون گذارطی ماده ۱۱ آیین نامه اجرایی مواد۲و۱۷ قانون حمایت از پدیدآورندگان نرم افزارهای رایانه ای با همان چارچوب فکری اعلام داشته:
هرگاه اشخاص متعدد در پدید آوردن نرم افزار مشارکت داشته باشند، چنانچه سهم مشارکت هریک درپدیدآوردن نرم افزارمشخص باشد، حقوق مادی حاصل از آن به نسبت مشارکت به هریک تعلق می گیرد.
درصورتی که کار یکایک آنان جدا و متمایزنباشد، اثرمشترک نامیده می شود و حقوق ناشی از آن حق مشاع پدیدآورندگان است.
به نظرمی رسد که قانون گذار ضابطه تشخیص اثر مشترک از سایر آثار مرکب از جمله اثر جمعی، بدون آنکه به این نوع اثر به طورصریح اشاره داشته باشد، را در تعیین و تشخیص سهام مشارکتی مولفان می داند.
درضمن هیچ حکم خاصی دررابطه با اثر مشترک هم مطرح نمی کند، گویی نظر به شمول قواعد مال مشاع در این مورد دارد.
به هرحال با بررسی صورت گرفته از این واژه ها مشخص شد که مفهوم کلیدی در تمیز اثر مشترک از دیگر آثار مرکب هم فکری و در واقع همکاری در سطح افقی همکاران است، بدون توجه به قابلیت تعیین یا عدم تعیین سهام مشارکت مولفان همکار.
بنابراین نگرش مواد ناقص و نارسای یادشده، قابل انتقاد و نیازمند بازنگری و اصلاح می باشد.
