نسب قانونی اولاد

نسب قانونی: به معنای قرابت یا خویشاوندی است. نسب از جمله یکی از موضوعات مهم و حساس در حقوق خانواده است و همواره در دعاوی خانوادگی بررسی می‌شود.

طرح چنین دعوایی برای اثبات یا نفی نسب نیازمند همراهی یک وکیل متخصص می‌باشد.

فرزند متولد شده در یک خانواده دارای دو نسب است:

• انتساب به مادر
• انتساب به پدر

شرایط نسب اولاد به پدر و مادر

شرایط نسب اولاد به مادر دو شرط بایستی محقق بشود:

وضع حمل زن در مدت زمانی که سن طفل اقتضای آن را دارد که متولد شود

نه اینکه یک شخصی ۲۰ ساله باشد و زنی بگوید من مادر او هستم که خود آن زن ۲۵ ساله باشد طبیعی است که اگر این چنین باشد، باید این کسی که ادعای فرزندی می کند قاعدتا در سنی بدنیا آمده باشد که مادر او ۵ ساله باشد زن نمی تواند در سن ۵ سالگی صاحب فرزند بشود، باید بصورتی باشد که بطور طبیعی این فرزند از این زن بدنیا آمده باشد.

طفل از آن مادر به وجود آمده است

اثبات این دو امر با هر دلیلی ممکن است باشد با شهود باشد حتی شیوع هم می تواند یعنی مردم بشناسند اینکه این فرزند مادرش این هست یا خود شناسنامه که قبلا راجع به آن صحبت شد می تواند اثبات کننده این مساله باشد

شرط نسب اولاد به پدر

آن هم شرایطی دارد منتهی شرایط انتساب فرزند به پدر یک مقداری سخت تر است؛ چون یکی از شرایطش اینست که فرزند از نطفه پدر باشد و اینکه از نطفه او باشد امر پنهانی است.

چون نزدیکی و ورود نطفه به رحم زن امری پنهان است و کسی نمی تواند بر او گواهی بدهد؛ بنابراین مثلا با اماره فراش یا آزمایشات پزشکی می توانیم بگوییم که این نطفه ای که فرزند از آن بوجود امده نطفه این مرد است، فرزند از نطفه ی پدر باشد.

اقسام نسب

نسب و انتساب اولاد به پدر و مادر در سه مورد می باشد:

• نسب قانونی
• نسب ناشی از شبهه
• نسب ناشی از زنا

نسب قانونی

قرابت و خویشاندی که طفل به پدر و مادر خود داشته باشد و نطفه ی فرزند از پدر در رحم مادر بوجود آمده باشد. ممکن است نکاح آنان دائم باشد یا نکاح منقطع باشد بنابراین اگر زن و مردی با هم ازدواج بکنند بعد از سه ماه بچه به دنیا بیاید، این بچه از آن مرد نخواهد بود ولو اینکه با او هم نزدیکی کرده باشد.

حداقل حمل ۶ ماه است، در صورتی می توانیم یک بچه را منتسب به پدری بدانیم که با مادرش نزدیکی کرده که از مدت نزدیکی تا تولد حداقل شش ماه بگذرد.

به گفته مشاوره حقوقی در شرایط زیر نسب قانونی اثبات می شود:

• نکاح بین زن و مرد قانونی و از راه صحیح باشد؛ یعنی آمیزشان از راه قانونی باشد
• انعقاد نطفه در زمان زوجیت باشد.

اگر بچه ای بدنیا بیاید که قاعدتا نمی توان گفت که این بچه از آن این مرد هست چون نطفه نمی توانسته در این زمان باشد و قبل از ازدواج بوده سپس نطفه در زمان زوجیت محقق نشده است.

با توجه به مطالب ذیل می توان اثبات کرد که نطفه از آن مرد است.

فراش (بستر)

فراش از بستر گرفته می شود یعنی جایی که زن و مرد می خوایند؛ یعنی بچه ای را ما می توانیم ملحق بکنیم و بگوییم این بستر قانونی این زن و شوهر است که از زمان نزدیکیشان حداقل شش ماه گذشته باشد و حداکثر از ده ماه تجاوز نکرده باشد.

اگر شش ماه نگذشته باشد، می گوییم این بچه از نطفه مرد دیگری است یا بدلیل دیگری زن حامله شده و اگر بعد از ده ماه هم بدنیا بیاید باز هم می گوییم از این بعد از ده ماه از نزدیکی که بگذرد و در این فاصله نزدیکی هم صورت نگرفته باشد، از ناحیه شوهر می گوییم این بچه از آن این شوهر نخواهد بود.

این را می گویند دلیل خودش و دلیلش همان مطالبی بود که یکی دو بار بیان شد جمله ای است که پیامبر اکرم (ص) می باشد؛ بنابراین بچه ای بعد از انحلال نکاح متولد بشود یعنی زن و شوهری از همدیگر جدا شدند یا به بذل مدت یا به طلاق.

این بچه ملحق به آن شوهری است که قبل از انحلال شوهر این زن بود منتهی شرطش اینست که مادر شوهر نکرده باشد و از تاریخ انحلال نکاحش تا روز ولادت طفل بیش از ده ماه نگذشته باشد.

اگر بیش از ده ماه گذشته باشد، دیگر نمی توانیم بگوییم که این بچه از آن شوهر پیشین است بلکه قاعدتا باید بعدا به وسیله ای ثابت کنیم که از تاریخ نزدیکی تا زمان ولادت کمتر از شش ماه یا بیشتر از ده ماه گذشته باشد، پس انحلال نکاح یک مبدا تاریخی ما هست که گفته شد و یکی هم ان حداقل شش ماه و حداکثر ده ماه است.

ماده ۱۱۵۸ قانون مدنی: طفل متولد در زمان زوجیت ملحق به شوهر است، مشروط به اینکه از تاریخ نزدیکی تا زمان تولد کمتر از شش ماه و بیشتر از ده ماه نگذشته باشد.

طفلی که در زمان زوجیت زن و مرد به دنیا آید؛ یعنی نزدیکی هم صورت گرفته باشد، طفل از آن زوج است.

به گفته وکیل تلفنی یکی دیگر از شروطی که می توان طفل را به زوج نسب داد آن است که وضع حمل از ۱۰ ماه بیشتر باشد.

آن هم بخاطر این است که تجربه نشان داده که حداکثر بگوییم این نزدیکی که صورت گرفته انزال هم با آن بوده یا نبوده از جلو بوده یا عقب بوده به محض اینکه طرفین قبول داشته باشند که نزدیکی صورت گرفته باید بچه ای که بعد از شش ماه از نزدیکی بدنیا می آید آن را ملحق به مرد بکنیم، مگر انکه با دلایلی ثابت بکنیم که این مرد اصلا توانایی بچه دار شدن را ندارد.

اگر با این دلیل توانستیم قطعا ثابت بکنیم که این نطفه او اصلا نمی توانسته بچه ای بوجود بیاورد طبیعی است که باید بپذیریم این بچه از آن مرد نخواهد بود وقتی که بچه بعد از شش ماه بدنیا امد قانون گذار این بچه را ملحق به آن فراش تلقی کرده پس بنابراین شرطش نزدیکی و گذشتن شش ماهه است اما کمتر از شش ماه اگر گذشته باشد می گوییم قاعدتا نطفه منعقد نمی شود و تبدیل به بچه نمی شود.

اگر هم زن بچه ای را بوجود اورده باشد مربوط به نطفه ای است که قبل از نزدیکی آن هم از جای دیگر با نزدیکی به شبهه یا در پاره ای از موارد رحم زن ها به قدری جاذبه می باشد که منی روی زمین هم اگر ریخته می شد جذب رحم زن ها می شده است

نزدیکی عبارتست از ورود مقدار حشفه در مجرای زن. آن هم بخاطر این است که تجربه نشان داده که حداکثر ی که بچه بخواهد در رحم یک زنی بماند کمتر از شش ماه نمی تواند و بچه، بچه باشد و بیشتر از ده ماه هم نمی تواند در رحم باشد.

البته بعضی از فقها مدت اغسل الحمل را یعنی بالاترین مدت را یک سال قرار دارند ولی آن چیزی که مشهور فقها است و قانون مدنی ما هم پذیرفته است، ده ماه است پس اگر بچه ای بعد از انعقاد نطفه بیش از ده ماه در رحم بود و به دنیا آمد معلوم می شود از آن نطفه ای که بر اثر نزدیکی وارد رحم زن شده مال او نیست و مربوط به کس دیگری است.

شما می‌توانید در این راستا مشاوره حقوقی آنلاین نیز دریافت نمایید.

اثبات نسب قانونی

یکی از دلایلی که بتوان اثبات کرد که بین دو نفر رابطه نسبی وجود دارد اماره فراش است. در واقع شخصی که ادعای رابطه ی فرزندی با مردی می کند باید دلیلی بر اثبات رابطه بین مادرش که از او متولد شده و آن مرد ارائه نماید.

در زمان زوجیت این بدنیا آمده و به اصطلاح همخوابگی قانونی با هم داشته اند این گونه امارات باشد که اماره فراش می نامند شخص می تواند اثبات بکند که من فرزند فلانی هستم یا کسی اثبات بکند که فلانی فرزند من می باشد.

اگر کسی بخواهد بگوید این ادعا درست نیست و این کسی که ادعا می کند فرزند من می باشد و اگر کسی بخواهد بگوید این ادعا درست نیست و این کسی که ادعا می کند فرزند فلانی فرزندش هست دروغ می گوید باید یکی از این دو امر را ثابت بکند یا ثابت بکند که ایشان وقتی که از این دو امر را ثابت بکند یا ثابت بکند که ایشان وقتی که از این خانم بدنیا آمده از مدت نزدیکی که این مرد با این زن داشته بیش از ده ماه گذشته یا کمتر از شش ماه.

اگر یکی از این ها را ثابت کرد به صورت طبیعی دیگر این مرد کسی که مدعی فرزندی آن شخص هست دیگر فرزند او نخواهد بود اما اثبات این مساله که نزدیکی صورت گرفته این کاری سخت است و لذا ما می گوییم زن و شوهری که با هم ازدواج کردند و بچه در خانواده بوجود آمده این بچه از آن بچه از آن، آن خانواده است.

البته ممکن است که اتفاق دیگری هم بیفتد و آن اینست که مردی از روی شبهه بیاید با یک زنی نزدیکی بکند با زن شوهر داری نزدیکی بکند.

آن مسئله‌ای جدا است یا اینکه مرد مدعی بشود که من با زن خودم نزدیکی نکردم و این بچه ای که بدنیا آمده از آن من نیست و آن نفی نسب است.

در صورت زنای مرد با یک زن شوهر دار بوجود آمدن یک طفل، امکان نسب طفل به مرد وجود دارد ولی اماره فراش آن را از بین می برد مگر دلیل دیگری بر اثبات زنا آورده شود.

که نطفه این بچه‌ای که به دنیا آمده از آن، آن زنا کار است یا مسئله زنای آن‌ها و اینکه زن زنا داده به وسیله لعان ثابت شود که اگر ثابت بشود اینها از هم جدا می شوند.