یکی از انواع شرکت‌های تجاری شرکت با مسئولیت محدود است که نحوه تاسیس و اداره آن بنا بر اصول قانونی و متفاوت با سایر شرکاست.
پیش ار رسیدن به شرکت با مسئولیت محدود و نکات آن توصیه می‌کنیم در جریان تاسیس و ثبت این شرکت حتما با وکیل شرکت ها مشورت کنید.
شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود به وسیله یک یا چند نفر مدیر موظف یا غیر موظف که از بین شرکاء یا از خارج برای مدت محدود یا نامحدودی معین می‌شوند، اداره می‌گردد.
مدیر می‌تواند از میان شرکاء یا از خارج شرکت باشد، شخص حقیقی یا حقوقی فرقی ندارد، هر کس که دارای اهلیت باشد می‌تواند چنین سمتی را به عهده بگیرد، موظف یعنی اینکه پول بگیرد یا غیرموظف در قبال این کار پول نگیرد یا اینکه معین مبلغی یا درصدی از سود سالانه یا میزان فروش یا ترکیبی از اینها را دریافت کند.
انتخاب مدیر می‌تواند ضن شرکتنامه صورت بگیرد که در این صورت چون تمامی شرکاء آن را امضا می‌کنند اتفاق آراء وجود دارد یا اینکه بعد از تنظیم شرکتنامه صورت بگیرد که در این صورت چون مربوط به اداره شرکت است با اکثریت لااقل نصف سرمایه و در صورت عدم حصول اکثریت مزبور، اکثریت عددی شرکا کافی است. خلاف این ترتیب را می‌توان در اساسنامه پیش‌بینی نمود.
اگر شرکاء در مورد تعیین مدیر شرکت به توافق نرسیدند یک راه حل آن است که چون اداره شرکت با مشکل روبه‌رو می‌شود هر یک از شرکاء بتواند انحلال شرکت را بخواهد و چون در این مورد مانند شرکت تضامنی مقرر نشده است که انحلال فقط منوط به دلایل موجه باشد باید زیان شرکت و از بین رفتن لااقل نصف سرمایه آن اثبات شود.
اگر شریکی بدون اذن دیگری معامله یا اقدامی بکند معامله فضولی است و باید اذن سایر شرکا اخذ بشود.
مدت مدیریت توسط شرکاء برای مدت معین یا نامحدود، مشخص می‌شود و در صورت سکوت، فرض بر مدت مدیریت تا حیات شرکت می‌باشد.
مدیر شرکت با مسئولیت محدود
مدیر شرکت، وکیل آن آن خواهد بود و بنابراین، قابل عزل است چه از میان شرکاء چه از خارج شرکت باشد. اگر اساسنامه شرایط خاصی برای انتصاب مدیر مشخص نکرده باشد، با اکثریت سرمایه‌ای و بدون توجه به مدت مدیریت وی، قابل عزل است و اگر شرایط خاصی برای احراز مدیریت معین کرده باشد انتخاب مدیر جدید باید با رعایت آن شرایط باشد و مدیر قبلی با همان اکثریت قابل عزل است.
عزل یا استعفای بی‌موقع، در صورت جمع شرایط قواعد مسئولیت مدنی، موجب مسئولیت مدیر یا شرکت به جبران خسارت اشخاص ثالث، شرکاء یا شرکت گردد. عزل یا استعفاء مدیر هیچکدام نیاز با اجازه دادگاه ندارند.
مدیران شرکت کلیه اختیارات لازمه را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهند داشت، مگر اینکه در اساسنامه غیر این ترتیب مقرر شده باشد. هر قرارداد راجع به محدود کردن اختیارات مدیران که دراساسنامه تصریح به آن نشده در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است.
اختیار مدیر در برابر اشخاص ثالث ،نامحدود است چه در اداره امور شرکت و چه در انعقاد معامله با اشخاص ثالث.
هر قراری که میان شرکاء بر خلاف اساسنامه بعد از امضای آن مقرر شود فقط میان خودشان معتبر است و در مقابل اشخاص ثالث، اعتباری ندارد.
اگر مدیران متعهد باشند وفق آنچه که دراساسنامه آمده باید تصمیم گیری کنند و اگر اساسنامه نباشد یا در مورد تصمیم گیری آن‌ها پیش‌بینی نشده باشد هر مدیری دارای کلیه اختیارات لازم برای اداره شرکت و نمایندگی آن است.
اگر مدیر تعهداتی انجام دهد که در اساسنامه منع وی از اعمال آن‌ها پیش‌بینی شده باشد در این صورت خود مدیر مسئول انجام تعهدات است و شرکاء و شرکت مسئولیتی در مورد آن‌ها نخواهند داشت اگر قرارداد خصوصی میان شرکت و مدیر در مورد اختیاراتش منعقد شده باشد قرارداد میان مدیر و شرکا و شرکت الزام آور است اما درمقابل اشخاص ثالث بلااثر می‌باشد.
مسئولیت مدنی مدیران در صورت تعدد مدیران متوجه آن‌هایی است که انجام وظیفه نکرده اند ولی اگر همگی در انجام وظیفه کوتاهی کرده باشند مسئولیت تضامنی شامل همه آن‌ها خواهد بود.
مجمع عمومی در شرکت با مسئولیت محدود
اگر تعداد شرکاء بیش از ۱۲ نفر باشد باید هیات نظار تشکیل شود و این هیات نظار موظف است حداقل سالی یک مرتبه مجمع عمومی شرکاء را تشکیل دهد. پس، در صورتی که عده شرکاء ۱۲ یا کمتر از آن باشد مجمع تشکیل نخواهد شد و تصمیمات در مجمع اتخاذ نمی‌شود.
در صورت تشکیل مجمع، تصمیمات باید در مجمع اتخاذ گردد و عملا وظایف مجمع رسیدگی به حساب‌های سالانه و تصویب آن‌هاست.
تشکیل مجمع وظیفه انحصاری هیات مذکور نمی‌باشد بلکه هرگاه مدیر اقدام نکند هیات اقدام می‌کند . در مورد محل تشکیل مجمع را قانون ساکت است و در صورت عدم پیش بینی در اساسنامه، حین دعوت توسط مدیر معین می‌کند که معمولا مرکز اصلی شرکت است.
اگر مدیر و هیات برای تشکیل مجمع اقدام نکنند شرکاء با اکثریت آرای مندرج در ماده ۱۰۶ چنین حقی خواهندداشت. اما اساسنامه می‌تواند چنین حقی را برای هریک از شرکاء قائل شود.
هر شریک حق دارد شخصا یا توسط نماینده تا پانزده روز قبل از انعقاد مجمع عمومی در مرکز اصلی شرکت حاضر شده، از بیلان و صورت دارایی و گزارش هیات نظار اطلاع یابد.
تصمیمات مجمع باید به اکثریت لااقل دارندگان نصف سرمایه اتخاذ شود و اگر مرتبه اول این اکثریت حاصل نشد جلسه بعدیو این بار به اکثریت عددی کافی خواهد بود مگر اساسنامه خلافش را مقرر کرده باشد.
در صورت عدم تشکیل مجمع (یعنی تعداد شرکاء کمتر از ۱۲ نفر یا ۱۲ نفر باشد) تصمیمات به اکثریت معتبر خواهد بود. رای گیری می‌تواند حضوری یا غیابی و توسط نماینده یا به صورت مکاتبه ای باشد.
لازم است قانون تشریفات لازم برای اتخاذ تصمیم و چگونگی تشکیل جلسه شرکاء یا چگونگی اعلام رای توسط شرکاء پیش‌بینی‌های لازم را بکند تا مدیران سوءاستفاده نکنند.
تصمیمات راجع به تغییر اساسنامه باید به اکثریت عددی شرکاء که لااقل سه ربع سرمایه را داشته باشند برسد مگر اساسنامه غیر این را گفته باشد.
تغییر تابعیت شرکت و افزایش سهم الشرکه فقط با اتفاق آراء ممکن است پس نمی‌توان مرکز اصلی شرکت را به اکثریت آراء تغییر داد.
شریک را نمی‌توان وادار به آوردن سرمایه بیشتر کرد چون تعهدش افزایش می‌یابد، نمی‌توان شرکت را تبدیل به تضامنی کرد مگر با اتفاق آراء اما تبدیل به سهامی مشکلی ندارد مشروط به اینکه شرکاء موظف به آوردن سرمایه به شرکت نشوند.
خدمت حقوقی وکیل تلفنی از جمله خدمات حقوقی است که در مجموعه بنیاد وکلا برای افرادی که امکان مراجعه حضوری به وکیل را ندارند، آماده شده است. می‌توانید در راستای ثبت شرکت تجاری با ما تماس بگیرید.
آشنایی با اقامتگاه و تابعیت شرکت‌ها
اقامتگاه اشخاص حقوقی محلی است که اداره شخص حقوقی در آن جاست بنابراین اقامتگاه اشخاص حقوقی مرکز عملیات آن‌ها خواهد بود یعنی جایی که شرکت در آن محل فعالیت می‌نماید.
مرکز عملیات شرکت جایی است که فعالیت مادی شرکت در آن جا می‌باشد مثلا شرکتی در کار معادن فعالیت دارد آن جایی که فعالیت معدنی انجام می‌شود مرکز عملیات شرکت است.
در قانون ثبت شرکت‌ها مصوب ۱۳۱۰ ملاک تابعیت ، مرکز اصلی شرکت تعیین شده و با توجه به اینکه تابعیت با اقامتگاه رابطه تنگاتنگ دارد (ماده ۵۹۱ قانون تجارت) می‌توان گفت ملاک اقامتگاه هم، مرکز اصلی شرکت یا مرکز اداری شرکت است.
مرکز اصلی شرکت در اساسنامه آن معین می‌شود به طوری که شرکت باید حین ثبت مرکز اصلی داشته باشد.
تغییر اقامتگاه با تغییر شرکت نامه یا اساسنامه می‌بایستی انجام پذیرد چون اقامتگاه در شرکت نامه و اساسنامه ذکر می‌شود و معین می‌گردد.
در جلسات مشاوره با وکیل آنلاین به شما گفته می‌شود که برای تغییر اقامتگاه با تغییر شرکت نامه یا اساسنامه فقط برای دو شرکت قانون وجود دارد:
- شرکت با مسئولیت محدود: که اکثریت عددی شرکا که۴/۳ سرمایه برای آن‌هاست می‌بایستی رضایت بدهند مگر در در اساسنامه خلاف آن ذکر شده باشد.
- شرکت سهامی : در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده است .در مورد بقیه شرکت‌ها باید به یک اصل کلی مراجعه کرد که در صورت افزایش تعهد شرکاء نیاز به اتفاق آراست و در سایر موارد اکثریت آراء کفایت می‌کند.
در مورد تغییر اقامتگاه تا آن جا لازم الاتباع است که منجر به تغییر تابعیت نشود وگرنه باید مقررات راجع به تغییر تابعیت رعایت گردد. تغییر آدرس در یک شهر تغییر اقامتگاه تلقی نمی‌شود. (بلکه فقط آدرس آن تغییر یافته و نیاز به رعایت یک سری موارد قانونی که در اقامتگاه ذکر شده نیست).
تابعیت شرکت
در اینکه شرکت دارای تابعیت باشد میان حقوقدانان اختلاف نظر وجود داشت. عده‌ای معتقد بودند که چون تابعیت، ارتباط معنوی میان دولت و آن فرد هم هست پس شرکت نمی‌تواند دارای تابعیت باشد.
اماگروه مقابل مقیاس تابعیت شرکت‌ها و افراد حقیقی رانادرست دانسته چرا که صحبت از تابعیت شرکت به حقوقی چون رای دادن و انتخاب شدن و غیره برنمی‌گردد بلکه فقط حیات، اداره و ممات شرکت می‌خواهد مشخص شود که تابع کدام سیستم حقوقی است.
تابعیت دارای فوایدی به شرح ذیل است:
- الف -اعتبار شرکت ، طرز کار و انحلال آن مشخص می‌شود.
- ب- پرداخت عوارض و اعطای امتیازات بعضا منحصر به شرکت‌های داخلی است.
- ج- حمایت دیپلماتیک دولت فقط از اتباع داخلی صورت می‌گیرد.
- د-معافیت شرکت‌های خارجی به موجب کنوانسیون یا قانون ممکن است در نظر گرفته شده باشد.
- ه- فعالیت شرکت خارجی ممکن است منوط به اخذ مجوز خاصی شود.
- و-انتقال ارز به خارج از کشور توسط شرکت خارجی راحت تر صورت می‌گیرد.
در مورد تعیین تابعیت ، قانون ثبت شرکت‌ها ملاک را محل تشکیل شرکت و مرکز اصلی آن (هر دو) می‌داند.
چون قانون ثبت شرکت مشخص نمی‌کند اگر شرکت خارجی بود تابعیت چه کشوری را دارد ما برای تعیین تابعیت شرکت خارجی به ماده ۵۹۱ قانون تجارت مراجعه می‌کنیم که ملاک اقامتگاه را معیار قرار داده است.
شرکتی که در ایران تشکیل شده و مرکز اصلی آن هم در ایران است ، ایرانی محسوب می‌شود. شرکتی که در ایران تشکیل شده و مرکز اصلی آن در ایران نیست چنین شرکتی تابعیت کشوری را داراست که مرکز اصلی اش در آن جا وجود دارد.
شرکت در ایران تشکیل نشده ولی مرکز اصلی آن در ایران است؛ ایرانی محسوب می‌شود. در صورتی که هم مرکز و هم محل تشکیل در خارج باشددر این صورت مسلما خارجی خواهد بود.
برای دریافت اطلاعات تکمیلی از مشاوره حقوقی شرکت ها در بنیاد وکلا بهره‌مند شوید.
