زمانی که پرونده در مراجع قضایی مطرح می گردد و دادخواست و مدارک مورد بررسی قرار می گیرد ممکن است که قاضی در طول این جلسات تصمیماتی اتخاذ نماید و یا خوانده ایراد یا اعتراضی بکند که این تصمیمات ممکن است قبل از اینکه قاضی به ماهیت پرونده ورود کرده باشد، گرفته شود که به برخی از این تصمیمات قرار و به برخی حکم می گویند.
این قرارها قسمت مهمی از آرای دادگاه ها را شامل می شود که از جمله رایج ترین قرار های صادر شده از سوی دادگاه ها قرار رد دعوا است.
قرار رد دعوی از انواع قرارهای قاطع دعوی است.
در این مقاله به بررسی قرار رد دعوا و شرایط صدور آن می پردازیم.
قرار رد دعوی چیست؟
در پاسخ به این سوال که قرار رد دعوا چیست باید گفت که یکی از انواع قرارهای قاطع دعوی، قرار رد دعوی می باشد.
قرار قاطع دعوی قراری است که با صدور آن پرونده از دادگاه رسیدگی کننده به دعوا خارج می شود.
این نوع قرارها از جمله قرار رد دعوا بدون ورود به ماهیت دعوا توسط قاضی صادر می شود.
قرار رد دعوا اصولا با اعتراض و ایراد خوانده و یا با نظر قاضی دادگاه به علت های مشخص در قانون صادر می شود که مانعی موقتی و یا دائمی برای صدور حکم ایجاد می کند.
شرایط صدور قرار رد دعوی
درباره شرایط صدور قرار رد دعوی باید گفت که قرار رد دعوا که ممکن است در راه صدور حکم مانع ایجاد کند، طبق ماده ۸۸ قانون آیین دادرسی مدنی، دادگاه قبل از ورود به ماهیت دعوا نسبت به ایرادات و اعتراضاتی که وارد دانسته است، تصمیم می گیرد و در صورتی که ایرادی که به دعوا وارد شده است مردود شناخته شود، به بررسی ماهیت دعوا می پردازد و وارد رسیدگی می شود و حکم مقتضی را صادر می نماید.
لازم به ذکر است که ایرادات باید تا پایان جلسه اول دادرسی اعلام شود، مگر اینکه علت و سبب ایراد بعد از جلسه اول دادرسی ایجاد گردد؛ در غیر این صورت قاضی دادگاه تکلیفی بر این که جدا از ماهیت دعوا به آن ایراد نیز بررسی کند و رای دهد، ندارد.
