یکی از انواع قرارهایی که در دادگاه صادر می شود، قرارهای اعدادی یا مقدماتی هستند.
قرار اعدادی یا مقدماتی برای این صادر می شود که پرونده را آماده صدور رأی قطعی نماید.
یکی از انواع قرارهای اعدادی یا مقدماتی را می توان تقسیم بندی آن به قرار قرینه یا تمهیدی در مقابل قرار ساده دانست.
صدور قرار تمهیدی در واقع قرینه ای بر پذیرش دعوای خواهان می باشد، در حالیکه قرار ساده نشانه پیروزی خواهان در دعوا نیست.
به همین مناسبت، در این مقاله به بررسی قرار قرینه یا تمهیدی و قرار ساده خواهیم پرداخت.
در برخی از موارد صدور قرار اعدادی نشانه آن است که دادگاه اصل استحقاق خواهان در حق مورد ادعا را تایید کرده باشد.
در این صورت قراری که صادر می شود برای تعیین نوع یا میزان حق می باشد که به آن قرار تمهیدی یا قرار قرینه گفته می شود.
به عنوان مثال، در دعوای تصرف غاصبانه، در صورتی که دادگاه پس از رسیدگی، به منظور تعیین اجرت المثل ملک، قرار کارشناسی صادر نماید، صدور این قرار به معنای آن است که دادگاه غاصبانه بودن تصرف خوانده را احراز نموده است و به نوعی می توان گفت که این قرار نشانه پیروزی در دعواست.
در مقابل قرار قرینه یا قرار تمهیدی، قرار ساده مطرح است.
صدور قرار ساده برخلاف قرار قرینه دلیلی بر پیروزی خواهان در دعوای مطرح شده نمی باشد.
برای مثال، در دعوای تخلیه ید، در صورتی که دادگاه برای تشخیص تعدی یا تفریط، قرار کارشناسی و یا قرار معاینه محل صادر کند، چون از صدور این قرار پیروزی یا شکست خواهان دریافت نمی شود، این قرار، در واقع نوعی قرار ساده می باشد؛ نه تمهیدی.
