یکی از قراردادهای رایج بین افراد عقد وکالت است که با انعقاد و بستن آن طرفین تعهداتی را در برابر یکدیگر بر عهده می گیرند که طرفین قرارداد در عقد وکالت موکل و وکیل می باشد.
در واقع قرارداد وکالت بدین صورت است که یک نفر فرد دیگری را برای انجام کاری نایب خود می کند و با قبول وکیل این قرارداد منعقد می شود ولی همانند دیگر قراردادها ممکن است در انجام آن مسائلی پیش بیاید، برای مثال: ممکن است وکیل به تعهداتش عمل نکند و یا وکیل تعهدات خود را انجام ندهد که در این صورت مشکلاتی ایجاد می گردد.
به همین دلیل در این مقاله به بررسی تعهدات موکل در برابر وکیل و تعهدات موکل در پرداخت حق الوکاله می پردازیم.
تعهدات موکل
موکل در برابر وکیل باید تعهداتی را انجام دهد، در قانون مدنی در مواد ۶۷۴ تا ۶۷۷ به تعهدات موکل اختصاص داده شده است.
موکل باید تمام تعهداتی را که وکیل در حدود قرارداد وکالت خود کرده است را انجام دهد و اگر وکیلی در جایی تعهداتی داده است که از حدود اختیارات وی خارج بوده است موکل برای انجام آن تعهد هیچ الزامی ندارد.
حدود وظایف و اختیارات وکیل طبق قانون و عقد وکالتی که منعقد شده است معین می شود.
موکل تمام مخارجی را که وکیل برای انجام وکالت پرداخت کرده است و همچنین اجرت وکیل را باید بدهد، مگر اینکه در قرارداد وکالت طور دیگری توافق شده باشد.
تعهدات موکل در پرداخت حق الوکاله
موکل موظف است اجرت وکیل را پرداخت نماید، مگر اینکه وکیل و موکل در قرارداد وکالت طور دیگری توافق کرده باشند.
در واقع حق الوکاله وکیل تابع قرارداد بین طرفین خواهد بود و اگر نسبت به حق الوکاله یا مقدار آن توافقی در قرارداد نکرده باشند، بر طبق عرف حق الوکاله تعیین می گردد.
اگر در قرارداد وکالت مجانی بودن عمل وکیل یا با اجرت بودن آن تعیین نگردد؛ به عبارت دیگر در صورت تعیین نشدن مجانی یا با اجرت بودن وکالت، عمل وکیل با اجرت محسوب می شود.
