رسیدگی مجدد و طاری
رسیدگی مجدد و طاری یا تجدید نظر به مفهوم دوباره قضاوت کردن امری است که بدوا مورد قضاوت قرار گرفته و به نوعی بازبینی اعمال دادگاه نخستین است.
در نتیجه دادگاه تجدید نظر از همان اختیارات دادگاه بدوی برخوردار است.
به موجب ماده ۳۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی آراء حکم صادره در خصوص دعوای مالی در صورتی قابل تجدیدنظر است که ارزش آن بیش از سه میلیون ریال باشد.
در صورتی که ضمن یک دادخواست دعاوی متعددی مطرح و مورد رسیدگی قرار گیرد. قابلیت تجدیدنظر هر دعوا با توجه به نوع یا میزان خواسته همان دعوا معین میگردد.
کلیه احکام صادره در دعاوی غیرمالی، همچنین احکام راجع به متفرعات دعوا (حقوقی که افزون بر اصل خواسته، قابل مطالبه بوده و این مطالبه مستلزم اقامه دعوای مستقل نباشد).
در صورتی که حکم راجع به اصل دعوا نیز قابل تجدیدنظر باشد، قابل تجدیدنظرخواهی خواهد بود.
قرارهای رد دعوا، ابطال دادخواست، رد دادخواست و غیره قطعی است و در صورتی قابل تجدیدنظر خواهد بود که حکم صادر شده راجع به اصل دعوا قابل تجدیدنظر (رسیدگی مجدد و طاری) باشد.
همچنین به موجب ماده ۲۳۲ قانون آیین دادرسی کیفری آرای دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری قطعی است، مگر در خصوص جرایمی که مجازات قانونی آن‌ها اعدام یا رجم است یا مشمول مجازات حد یا قصاص نفس و اطراف می‌باشد.
همچنین ضبط اموال بیش از یک میلیون ریال و مصادره اموال و جرایمی که طبق قانون مستلزم پرداخت بیش از خمس دیه کامل است یا جرایمی که حداکثر مجازات قانونی آن بیش از سه ماه حبس یا شلاق یا جزای نقدی بیش از پانصد هزار ریال و محکومیت‌های انفصال از خدمت باشد.
بدین ترتیب آراء قابل تجدیدنظر در امور کیفری نه تنها شامل احکام صادرشده در ماهیت موضوع رسیدگی می‌شود، بلکه شامل قرارهایی هم که بدون اظهار نظر در ماهیت موضوع صادر شده و قاطع دعوی نباشد نیز میگردد.
