واخواهی به چه معناست؟
یکی از روش های اعتراض به آراء دادگاه ها، واخواهی از احکام غیابی است.
واخواهی در لغت به معنای اعتراض کردن است.
در آیین دادرسی مدنی هر زمان صحبت از واخواهی می شود، اعتراض به حکم غیابی را می رساند.
برای اینکه بدانیم دقیقا واخواهی به چه معناست، باید ابتدا حکم غیابی را تعریف کنیم؛ چرا که واخواهی کردن صرفا نسبت به احکامی که به صورت غیابی صادر می شوند امکانپذیر است.
بر اساس ماده ۳۰۳ قانون آیین دادرسی مدنی حکم غیابی تعریف شده است که بر اساس این ماده، "حکم دادگاه حضوری است؛ مگر اینکه خوانده یا وکیل یا قائم مقام یا نماینده قانونی وی در هیچ یک از جلسات دادگاه حاضر نشده باشد و به طور کتبی نیز دفاع نکرده باشد و یا اخطاریه ابلاغ واقعی نشده باشد".
بنابراین، ملاک تشخیص حکم غیابی از حکم حضوری این است که:
- خوانده، وکیل یا قائم مقام او در هیچکدام از جلسات دادگاه حضور نیافته باشند.
- هیچکدام از خوانده، وکیل یا قائم مقام او لایحه ای هم به دادگاه نفرستاده باشند.
- اخطاریه ابلاغ واقعی نشده باشد؛ به عبارت دیگر، برگه اخطاریه به خود خوانده تحویل داده نشده باشد.
واخواهی چگونه انجام می شود؟
بر اساس ماده ۳۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی "محکوم علیه غائب حق دارد به حکم غیابی اعتراض نماید؛ این اعتراض واخواهی نامیده می شود.
دادخواست واخواهی در دادگاه صادر کننده حکم غیابی قابل رسیدگی است".
بر اساس این ماده، برای واخواهی کردن از حکمی که به صورت غیابی صادر شده است، لزوما باید دادخواست واخواهی را تکمیل کرد و به دادگاه صادر کننده حکم غیابی ارائه داد.
در صورتی که این دادخواست برای واخواهی کامل نباشد، مدیر دفتر دادگاه اخطار رفع نقص صادر می کند؛ پس از آن، وقت رسیدگی تعیین شده و به طرفین ابلاغ می شود.
چنانچه اعتراض واخواه یعنی کسی که واخواهی کرده است موثر نباشد، دادگاه می تواند بدون تعیین وقت رسیدگی و ابلاغ، اعتراض واخواهی را وارد ندانسته و حکم قبلی که به صورت غیابی صادر شده بود را تایید کند.
